ចាន់ កាន៖ ហូបដំឡូងមួយកង់ជំនួសបបរមួយពេល
(តាកែវ) ចាន់ កាន អាយុ៨៤ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ ខាងក្រោមនេះគឺជារឿងរ៉ាវឆ្លងកាត់របបខ្មែរក្រហមរបស់ កាន៖ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម អង្គការបានប្រើ កាន ឲ្យធ្វើការងារមួយចំនួនដូចជា៖ ជីកព្រែក, កាប់មែកឈើ, រែកដីដំបូក, ជាន់ទឹកដាក់ស្រូវ និងធ្វើស្រែ។ ចំណែកកូនរបស់ កាន ត្រូវរស់នៅ និងធ្វើការងារនៅក្នុងកងកុមារ។ នៅក្នុងកងកុមារ ក្មេងៗតម្រូវឲ្យ រើសអាចម៍គោ, ឃ្វាលគោ, ស្ទូង...
ឌី ភាគ៖ ការងាររបស់កុមារ
(តាកែវ) ឌី ភាគ អាយុ៦២ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ ភាគ រស់នៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។ ឪពុករបស់ ភាគ ឈ្មោះ ជា ស្លាប់នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម និងម្ដាយឈ្មោះ រស់។ ភាគ មានបងប្អូនចំនួន៤នាក់។ ភាគ បានរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តថា មុនដំបូងអង្គការឲ្យប្រជាជនធ្វើស្រែប្រវាស់ដៃ ជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ បន្ទាប់មក អង្គការឲ្យប្រជាជនធ្វើស្រែរួមគ្នា...
បបរអង្ករ១កំប៉ុង ហូបគ្នា៧នាក់
(តាកែវ) ចាប សាយ អាយុ៦៣ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមម្នាក់។ បច្ចុប្បន្ន សាយ គឺជាកសិករ រស់នៅភូមិព្រៃលៀប ឃុំព្រៃអំពក ស្រុកគីរីវង់ ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សាយ រស់នៅភូមិទូកមាស ឃុំទូកមាសខាងលិច ស្រុកបន្ទាយមាស ខេត្តកំពត។ នៅឆ្នាំ១៩៧៣ សមាជិកគ្រួសារទាំងអស់របស់គាត់ បានរត់ទៅរស់នៅវៀតណាម រហូតដល់ខ្មែរក្រហមទទួលបានជ័យជម្នះ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ សាយ និងគ្រួសារ...
មិន ស៊្រាន៖ បានឃើញសាកសពនៅក្នុងអណ្ដូងទឹក
(តាកែវ) មិន ស៊្រាន អាយុ៦១ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ ស៊្រាន រស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយនៅក្នុងសហករណ៍។ បន្ទាប់មក អង្គការបានបញ្ជូនគាត់ឲ្យទៅរស់នៅ និងធ្វើការងារនៅកងប្រមូលផ្ដុំកុមារនៅភូមិតាអូ ឃុំតាអូ។ ការងាររបស់ ស៊្រានមានដូចជា ដើរប្រមូលជីយកមកចាក់ក្នុងរណ្ដៅ និងកាប់ដើមទន្ទ្រានខែត្រ យកមកលាយជាមួយជី ទុកដាក់ក្នុងស្រែ។ ក្រៅពីការងារខាងលើ ស៊្រាន អាចរៀនបានមួយម៉ោងបន្ថែមទៀតនៅពេលសម្រាកថ្ងៃត្រង់ ប៉ុន្តែមិនបានដិតដល់នោះទេព្រោះរវល់ធ្វើការងារ។ ក្រោយពីស៊្រាន រស់នៅក្នុងកងកុមារបានមួយរយៈ អង្គការបានបញ្ជូនគាត់ឲ្យចូលធ្វើការងារនៅកងចល័ត។...
ម៉ាត់ ឡេះ ខ្មែរក្រហមចោទថាជាកម្លាំង សេ-អ៊ី-អា បង្កប់ក្នុងជួរទ័ពបូព៌ា
ម៉ាត់ ឡេះ[1] ភេទប្រុស គឺជាទាហានពលទោ នៅក្នុងអនុកងធំ១៦, រវ៥៤២, វរសេនាធំ១៥៤ នៃកងពលទី៤។ នៅពេលចាប់ខ្លួន ឡេះ មានអាយុ៣០ឆ្នាំ និងមានស្រុកកំណើតនៅ ភូមិអរខ្ជាយ ឃុំវត្តតាមិម ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង។ នៅអាយុ១២ឆ្នាំ ឡេះ មកធ្វើជាកម្មករចម្ការកៅស៊ូ នៅស្រុកមេមត់ ខេត្តកំពង់ចាម (បច្ចុប្បន្នខេត្តត្បូងឃ្មុំ)។ ក្រោយពីធ្វើជាកម្មករ៣ឆ្នាំគាត់បានត្រលប់ទៅខេត្តបាត់ដំបងវិញ។ នៅឆ្នាំ១៩៦៦ ឡេះ...
ឃឹម អយ៖ អតីតពេទ្យកងទ័ពខ្មែរក្រហម
ឃឹម អយ [1]ភេទស្រី អាយុ៤៨ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) កើតនៅភូមិអន្លង់គគី ឃុំព្រែកកុយ ស្រុកកងមាស ប៉ុន្តែផ្លាស់មករស់នៅភូមិសំបូរ ឃុំសំបូរ ស្រុកបាធាយ ខេត្តកំពង់ចាម។ អយ មានឪពុកឈ្មោះ ឃី និងម្ដាយឈ្មោះ ភឹម។ អយ រៀបការប្ដីឈ្មោះ ដាំ និងមានកូនប្រុសតែម្នាក់។ អយ គឺកូនច្បង និងមានប្អូនប្រុសម្នាក់។ នៅវ័យកុមារ...
យ៉េន ឃឿន៖ «បាត់បង់ឪពុក និងបងប្រុសនៅសម័យខ្មែរក្រហម»
ខ្ញុំឈ្មោះយ៉េន ឃឿន[1] អាយុ ៦៥ឆ្នាំ។ ឪពុកខ្ញុំឈ្មោះយ៉េន សុខ និងម្ដាយខ្ញុំឈ្មោះនៃ ផន។ គ្រួសារខ្ញុំមានបងប្អូន៦នាក់ ហើយខ្ញុំជាកូនទី៥។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំមានភរិយាឈ្មោះទក់ សឿន និងកូន៥នាក់ ក្នុងនោះ(ស្រី៣/ប្រុស២)។ ស្រុកកំណើតខ្ញុំនៅខេត្តស្វាយរៀង ហើយឥឡូវខ្ញុំរស់នៅភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមមករស់នៅអូរស្វាយតាំងពីឆ្នាំ ១៩៦៣ សម័យសម្ដេច នរោត្តម សីហនុ បានបញ្ចូនគ្រួសារខ្ញុំមកនៅទីនេះមកម្ល៉េះ។ នៅពេលនោះឪពុកខ្ញុំជាបម្រើការនៅក្នុងកងទ័ព...
ញូង រីម៖ អំបែងគ្រាប់មីនផ្ទុះខ្ទាតចំខ្ញុំបណ្ដាលឲ្យពិការ
ញូង រីម[1] ភេទស្រី អាយុ៦៣ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិស្រែសំរោង ឃុំស្រែក្នុង ស្រុកឈូក ខេត្ដកំពត។ រីម បាននិយាយថា៖ «កាលពីកុមារភាពខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រទេ។ ខ្ញុំគឺជាកូនកំព្រាម្ដាយ ហើយខ្ញុំរស់នៅជាមួយឪពុក។ ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន៧នាក់ (ស្រី៣នាក់ និងប្រុស៤នាក់) ហើយ ខ្ញុំគឺជាកូនទី៥។ កាលនោះជីវភាពក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានការលំបាក ដោយសារតែយើងមិនមានម្ដាយមើលថែបានដិតដល់។ ការហូបចុករបស់យើងមានការខ្វះខាតយ៉ាងខ្លាំង ដោយខ្វះព្រឹក និងខ្វះល្ងាច។ ក្រោយមក ខ្ញុំ...
ចម្លើយសារភាព ឈ្មោះសេង ស៊ីមឿន ហៅ ថុល
នៅក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ អ្នកទោស ភាគច្រើនជាកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម ហើយមួយចំនួនត្រូវបានអង្គការចាប់ខ្លួនយកមកដាក់មន្ទីរឃុំឃាំងទួលស្លែងហៅថា មន្ទីរស-២១។ អ្នកទាំងនោះ ត្រូវបានសួរចម្លើយ មុននឹងយកទៅសម្លាប់ចោល។ បើយោងតាម កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ហៅ ឌុច ជាប្រធានមន្ទីរស-២១ ឬគុកទួលស្លែង។ នៅក្នុងសវនាការកាត់ទោសមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់ខ្មែរក្រហម ឌុច បានទទួលស្គាល់ថា ចម្លើយរបស់អ្នកទោសនៅមន្ទីរស-២១ ទាំងអស់ បានមកពីការធ្វើទារុណកម្ម។ ដូចជាឈ្មោះ សេង ស៊ីមឿន ហៅ...
នាង គេន៖ អតីតយុទ្ធជនខ្មែរក្រហម
នាង គេន[1] ភេទប្រុស អាយុ៤៧ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) កើត និងរស់នៅភូមិជ្រោយក្របៅទី២ ឃុំរកាអារ ស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ គេន មានឪពុកឈ្មោះ នាង នី និងម្ដាយឈ្មោះ នី អោ។ គេន មានបងប្អូនប្រុសស្រីសរុបចំនួន៨នាក់។ គេន និយាយរៀបរាប់អំពីដំណើរជីវិត និងពិសោធន៍របស់ខ្លួនដូចតទៅ៖ «ខ្ញុំរស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយ។ នៅវ័យកុមារ ខ្ញុំរៀនសូត្រនៅសាលាបឋមសិក្សាវត្តខ្ចៅ...
សូ ចំរើន ៖ អ្នកដាំស្លនៅសហករណ៍
ខ្ញុំឈ្មោះ សូ ចំរើន[1] កើតនៅឆ្នាំ១៩៥១ នៅភូមិពោធិ៍តារស់ ឃុំបាសាក់ ស្រុកស្វាយជ្រំ[2] ខេត្តស្វាយរៀង។ ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួនបួននាក់ គឺស្រីបីនាក់ និងប្រុសតែខ្ញុំម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំគឺជាកូនប្រុសច្បងនៅក្នុងគ្រួសារ។ កាលពីក្មេងខ្ញុំរៀនដល់ថ្នាក់ទី៩ចាស់នៅសាលាក្នុងភូមិ។ ក្រោយមកខ្ញុំបានឈប់រៀន មកជួយធ្វើការងារឪពុកម្តាយវិញ។ នៅឆ្នាំ១៩៧២ ខ្ញុំបានរៀបការប្រពន្ធ។ នៅអំឡុងពេលនោះកងទ័ព លន់ នល់ និងកងទ័ពរំដោះខ្មែរក្រហមបានវាយប្រយុទ្ធគ្នា ហើយភូមិរបស់ខ្ញុំគឺជាតំបន់ប្រទាញប្រទង់ ដូច្នេះខ្ញុំមិនបានរស់នៅផ្ទះជាប់លាប់ទេ។ ខ្ញុំបានដឹកគោក្របី និងនាំប្រពន្ធឆ្លងស្ទឹងបាសាក់គេចខ្លួនទៅរស់នៅភូមិទាហានក្រោម...
រស់ រ៉េន៖ បាត់បង់កូន៣នាក់ព្រោះតែចូលបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម
រស់ រ៉េន ភេទប្រុស អាយុ៧២ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) កើត និងរស់នៅភូមិមេសរ ឃុំព្រែកកុយ ស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ រ៉េន រៀបការប្រពន្ធឈ្មោះ ទូច រឿន និងមានកូនប្រុសស្រីសរុបចំនួន៥នាក់ ដែលក្នុងចំណោមនោះបានបាត់ខ្លួនអស់៣នាក់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ កូនឈ្មោះ រាម ចេញពីផ្ទះស្ម័គ្រចិត្តចូលបដិវត្តន៍ និងបានបាត់ដំណឹងរហូតដល់សព្វថ្ងៃផងដែរ។ នៅពីក្មេង រាម រៀនសូត្រនៅសាលាបឋមសិក្សាវត្តស្ទឹងឆ្វេងអស់រយៈពេល៣ឆ្នាំ (ត្រឹមថ្នាក់ទី១០ សង្គមចាស់)...
យុវជន ពេទ្យ មន្ទីរស-២១
សង្ខេបឯកសារចម្លើយសារភាពលេខ D07158 ភួង ដំរី ហៅ ភឿន គឺជាពេទ្យនៅមន្ទីរស-២១[1]។ នៅថ្ងៃទី៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៨ ភឿន ត្រូវបានឃាត់ខ្លួននិងបញ្ជូនទៅឃុំខ្លួននៅផ្ទះ៣២ បន្ទប់ធំ២ បន្ទប់តូច ១១ នៃមន្ទីរស-២១ ក្រោយខ្សែបណ្តាញរបស់ភឿនមួយចំនួនត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាសេចក្តីសង្ខេបនៃចម្លើយសារភាពរបស់ភឿន នៅថ្ងៃទី៣ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៨[2]។ នៅចុងបញ្ចប់នៃចម្លើយសារភាពនេះ ឈ្មោះរបស់ខ្សែបណ្តាញរបស់ភឿន ត្រូវបានរាយការណ៍...
ញ៉ែម ខាន់៖ ជាគ្រូពេទ្យ ដែលមិនទទួលបានការបណ្ដុះបណ្ដាលទៅលើវិជ្ជាពេទ្យ
នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម អង្គការចាត់តាំងឲ្យ ខាន់ ធ្វើជាពេទ្យព្យាបាលជំងឺប្រជាជននិង យោធាខ្មែរក្រហមដែលមានរបួស។ ខាន់ មិនបានទទួលវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលមុខវិជ្ជាពេទ្យនេះទេ គឺគាត់មើលលំនាំតាមប្រធានពេទ្យ និងចាប់ផ្ដើមព្យាបាលអ្នកជំងឺផ្ទាល់តែម្ដង។ ទីកន្លែងដែល ខាន់ ព្យាបាលប្រជាជនគឺនៅវត្តអង្គពណ្ណរាយ និងព្យាបាលយោធាខ្មែរក្រហមនៅពេទ្យ ៦មករា។ ខាងក្រោមនេះគឺជារឿងរ៉ាវរបស់ ញ៉ែម ខាន់ ដែលគាត់បានចេញទៅធ្វើពេទ្យ ព្យាបាលប្រជាជន និងយោធារបួស រហូតដល់ខ្មែរក្រហមដួលរលំ៖ ញ៉ែម ខាន់ ឈ្មោះក្នុងបដិវត្តន៍ ធឿន...
ម៉ាក់ សារិន៖ ធ្វើការក្នុងក្រសួងឃ្លាំងរដ្ឋ
នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៥ដល់ឆ្នាំ១៩៧៩ សារិន ត្រូវបានឪពុកមាបង្កើតឈ្មោះ រឿង យកធ្វើការងារក្នុងក្រសួងឃ្លាំងរដ្ឋ។ សារិន ជានីរសារបស់ រឿង មានតួនាទីនាំយកសំបុត្រចេញពីប្រធានក្រសួងឃ្លាំងរដ្ឋទៅកាន់ក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម ក្រសួងឧស្សាហកម្ម និងនាំសំបុត្រពីក្រសួងឬតាមកងផ្សេងៗត្រឡប់មកឲ្យរឿង ដែលជាប្រធានឃ្លាំងរដ្ឋវិញ។ ឈ្មោះ ម៉ាក់ សារិន[1] ភេទប្រុស អាយុ៦៤ឆ្នាំ។ សារិន មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិទទឹងថ្ងៃ ឃុំវាលពន្ធ ស្រុកថ្ពង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ បច្ចុប្បន្ន សារិន រស់នៅក្នុងភូមិគគីរ...
អុំ និក ៖ ពិការជើងមួយចំហៀងដោយសារជាន់មីន
អុំ និក[1] ភេទប្រុស អាយុ៦៦ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិអូរម្កាក់ ឃុំដំបូកខ្ពស់ ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត។ និក បច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងភូមិទួលកណ្ដាល ឃុំត្រពាំងប្រីយ៍ ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ និក បាននិយាយរៀបរាប់ពីប្រវត្តិតស៊ូរបស់ខ្លួននៅក្នុងជំនាន់ខ្មែរក្រហមថា៖ « កាលពីកុមារភាពខ្ញុំរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី១០ពីសង្គមចាស់។ នៅជំនាន់នោះថ្នាក់ទី១០ មានការបង្រៀនភាសាបារាំង ហើយខ្ញុំក៏ចេះបានបន្តិចបន្តួចផងដែរ។ ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៦នាក់ ហើយខ្ញុំជាកូនទី៤នៅក្នុងគ្រួសារ។ ឪពុកខ្ញុំ ជាទាហានខ្មែរឥស្សរៈ កាលនោះគាត់មានសក្តិ២...
ប្រធានកងផលិតធំតំបន់៤
ជូ យ៉ន ភេទប្រុស មានអាយុ ៦៥ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិអណ្ដូងប្រាំង ឃុំស្រង់ ស្រុកគងពិសី ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ យ៉ន មានប្រពន្ធឈ្មោះ ប៉ែន មិត្ត (ស្លាប់ដោយសារជំងឺ)។ យ៉ន មានកូនប្រាំមួយនាក់ ក្នុងនោះស្រីពីរនាក់។ យ៉ន មានឪពុកឈ្មោះ សួស យឺន, ម្ដាយឈ្មោះ អ៊ុក គា និងមានបងប្អូនប្រាំមួយនាក់...
នាង មាន ៖ ខ្ញុំពិការ តែខ្ញុំមិនសោកស្តាយទេ
នាង មាន[1] ភេទស្រី អាយុ៦៧ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅក្នុងភូមិស្រែជា ឃុំសំឡាង ស្រុកអង្គរជ័យ ខេត្ដកំពត។ បច្ចុប្បន្ន នាង មាន រស់នៅក្នុងស្រុកអន្លង់វែង ខេត្ដឧត្ដរមានជ័យ។ នាង មាន បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំជាកូនទី២ក្នុងចំណោមបងប្អូនចំនួន៦នាក់ (ស្រី៣នាក់ និងប្រុស៣នាក់)។ កាលពីកុមារភាពខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រនោះទេ។ មុនសម័យខ្មែរក្រហម ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានជីវភាពធូរធារ ពីព្រោះឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំមិនដែលខ្ចីស្រូវ និងខ្ចីបុលអ្នកណានោះទេ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានផ្ទះនៅសមរម្យ...
ភិន ធា រៀបរាប់ការចងចាំពីបងឈ្មោះ ឈឹម ម៉ៃ ហៅស្រ៊ន
ភិន ធា អាយុ ៦៤ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០២) មានស្រុកកំណើត និងអាសយដ្ឋាននៅក្នុងភូមិរមាស ឃុំអំពិល ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម និងមានប្តីឈ្មោះឈឹម ឈុន ស្លាប់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម[1]។ នៅ ក្នុងសម័យសង្គមរាស្រ្តនិយម ភូមិរមាសនេះ ស្ថិត នៅក្រោយរដ្ឋបាលឃុំសំបួរមាស ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ នៅក្នុងអំឡុងពេល រដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ នៅខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០...
ប្រពន្ធកូន និងសាច់ញាតិ ទាហាន លន់ នល់ ចំនួន៣៦គ្រួសារ ត្រូវបានសម្លាប់នៅឃុំកោះសំពៅ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង
បន្ទាប់ពីកងទ័ពខ្មែរក្រហមវាយដណ្តើមកាន់កាប់ទីប្រជុំជនអ្នកលឿងនៅឆ្នាំ១៩៧៥ ប្រពន្ធកូន និងសាច់ញាតិទាហាន លន់ នល់ ចំនួន៣៦គ្រួសារត្រូវបានកងទ័ពខ្មែរក្រហមជម្លៀសដោយបង្ខំទៅរស់នៅឃុំកោះសំពៅ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨ ក្រុមគ្រួសារទាហាន លន់ នល់ ទាំងអស់ត្រូវបានខ្មែរក្រហមនាំយកយកទៅវាយសម្លាប់ទម្លាក់ក្នុងស្រះចំនួនពីរនៅចំណុចទួលសុភីក្នុងភូមិអំពៅព្រៃ ឃុំកោះសំពៅ ស្រុកពាមជរ ខេត្តព្រៃវែង។ អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមរស់នៅឃុំកោះសំពៅចំនួនពីរូបបានរៀបរាប់រឿងរ៉ាវខ្មែរក្រហមសម្លាប់ប្រពន្ធកូន និងសាច់ញាតិទាហាន លន់ នល់ ដូចខាងក្រោម៖ អ៊ឹម ឈន[1] អាយុ៧៨ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិសូរិយា...
ញា ភឿន៖ អតីតកងចល័ត
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨ ខ្មែរក្រហមបានផ្លាស់ ភឿន ពីភូមិម៉រឲ្យមកចូលធ្វើការនៅក្នុងកងចល័ត ដោយជីកប្រឡាយនៅបឹងព្រះពន្លៃ។ ញា ភឿន[1] ភេទស្រី អាយុ៦៦ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ។ មានស្រុកកំណើតស្ថិតនៅ ភូមិម៉រ ឃុំព្រះម្លូ ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់។ បច្ចុប្បន្ន ភឿន រស់នៅភូមិដីក្រហម ឃុំអន្លង់រាប ស្រុកវាលវែង ខេត្តពោធិ៍សាត់។ ភឿន មានឪពុកឈ្មោះ ញា ប៉ាន់(ស្លាប់)...
ម៉ៅ សំបូរ៖ កងទ័ពខ្មែរក្រហមឃាត់ខ្លួននៅតំបន់២២ ក្រោយធ្វើបាតុកម្មបរាជ័យ
សំណេរដោយដៃ ៧ទំព័រដំបូងនៃចម្លើយសារភាព របស់ តឹក តូ[1] មានស្លាកសញ្ញា អាកាសចរណ៍កម្ពុជា (AIR CAMBODGE) ជាភាសាខ្មែរ និងបារាំង និងមានចំណងជើងថា «MANIFESTE PAX ET CARGO (សេចក្តីរាយការណ៍អំពីចំនួនអ្នកធ្វើដំណើរ និងទំនិញ) បានរៀបរាប់ពីភិនភាគ និងជីវប្រវត្តិសង្ខេបរបស់ មៅ សំបូរ។ តឹក តូ និង...
ទិត សឿន ៖ សមាជិកមន្ទីរឃោសនាការ តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា ២០៣
ខ្ញុំឈ្មោះ ទិត សឿន[1] ភេទប្រុស អាយុ៣៣ឆ្នាំក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨។ ខ្ញុំមានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិតាពៅ ឃុំបាវិត ស្រុកចន្រ្ទា តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា។ ឪពុកខ្ញុំឈ្មោះ ទិត ជៀវ និងម្ដាយឈ្មោះ ខៀវ ផង់។ ពេលខ្ញុំអាយុ៧ឆ្នាំឪពុកម្ដាយខ្ញុំស្លាប់ចោលខ្ញុំ។ ខ្ញុំមករស់នៅជាមួយបងស្រីខ្ញុំឈ្មោះ ទិត រៀម នៅភូមិកំណើតដដែល។ នៅឆ្នាំ១៩៥៤ បងស្រីខ្ញុំបានឱ្យខ្ញុំចូលរៀននៅសាលាបឋមសិក្សាឃុំបាវិត ស្រុកចន្រ្ទា ពីថ្នាក់ទី១២ដល់ថ្នាក់ទី៧។...
សូផាន់យ៉ា៖ សកម្មភាពចូលបម្រើបដិវត្តន៍ ដើម្បីស៊ើបការណ៍បក្ខពួកខ្មែរក្រហម
ឯកសារចម្លើយសារភាពសរសេរដោយដៃចំនួន១៤ទំព័រ ជារបស់ យិន សូផាន់យ៉ា[1] កម្មករឡាន ទឹកសាធារណការ លើកទី១។ តាមរយៈចម្លើយសារភាពនៅក្នុងឯកសារនេះ (J00២០៤) បង្ហាញអំពីសកម្មភាពឈ្មោះ សូផាន់យ៉ា ចូលបម្រើ សេ អ៊ី អា ដោយទទួលស្គាល់ពីឈ្មោះ ជា សំអុន ដែលជាខ្សែ សេ អ៊ី អា។...
ជ័យ ទូច ហៅ ជ័យ ណាត ជាប្រធានកងហាស្រែអំបិលកំពង់កណ្ដាល នៅខេត្តកំពត
នៅឆ្នាំ១៩៧៥ខ្មែរក្រហមបានបញ្ជូន ជ័យ ទូច ហៅ ជ័យ ណាត ទៅការដ្ឋានស្រែអំបិលកំពង់កណ្ដាល ខេត្តកំពត។ ជ័យទូចមានតួនាទីជាប្រធានកងហា គ្រប់គ្រងយុវនារីចំនួន ពីរក្រុម។ ក្នុងមួយក្រុមមានយុវនារីចំនួន១២នាក់។ ខាង ក្រោមនេះជាសាច់រឿងរបស់ ជ័យ ទូច[1]ហៅជ័យ ណាត ៖ ខ្ញុំឈ្មោះជ័យ ទូច ហៅក្រៅថា ជ័យ ណាត ភេទស្រី អាយុ៤៨ឆ្នាំ។...
ប៉ៅវ រឹត៖អាយុ ៥៦ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត
ខ្ញុំឈ្មោះ ប៉ៅវ រឹត ភេទប្រុស អាយុ៥៦ឆ្នាំ។ ទីកន្លែងកំណើតស្ថិតនៅភូមិទុល ឃុំមានជ័យ ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត។ ទីកន្លែងបច្ចុប្បន្នស្ថិតនៅភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ ឪពុកឈ្មោះអិត ប៉ាន(ស្លាប់) ម្តាយឈ្មោះ មិន ទន (ស្លាប់)។ ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន១០នាក់ ស្លាប់អស់មួយម្នាក់ហើយ ខ្ញុំជាកូនទី៤ក្នុងគ្រួសារ។ កាលពីកុមារភាពខ្ញុំមិនបានរៀនច្រើននោះទេ។ រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥...
កែវ ខេត៖ ឈឺចិត្តដល់សព្វថ្ងៃ ឱ្យតែនឹកដល់ប្រយោគខ្មែរក្រហមចោទថា “អ្នកស្រុកមេមត់ជាជនក្បត់មនុស្សក្បាលយួនខ្លួនខ្មែរ”
បន្ទាប់ពីកងទ័ពមជ្ឈិមចូលចាប់ខ្លួនអ្នកធ្លាប់បម្រើការងាររបបមុន ដូចជាអតីតទាហាន លន់ នល់ ប្រធានកងតូច ប្រធានកងធំ គ្រូបង្រៀន និងអ្នកមានចំណេះដឹង ត្រូវបានខ្មែរក្រហមចោទថា ក្បត់អង្គការ មនុស្សក្បាលយួនខ្លួនខ្មែរ។ អ្នកទាំងនោះចាប់ទៅសម្លាប់នៅផ្ទះសង្គមនិយម ភូមិព្នៅ ឃុំរំចេក ស្រុកមេមត់។ ចុងឆ្នាំ១៩៧៨ កងកម្លាំងវៀតណាមឱ្យប្រជាជនឡើងឡានចេញពីខេត្តកំពង់ធំទៅខេត្តកំពង់ចាម។ កែវ ខេត ទៅដល់កំពង់ចាម មានក្មេងៗមួយក្រុមចំនួន១០នាក់ ស្រែកច្រៀង ថា “អ្នកស្រុកមេមត់ជាជនក្បត់ មនុស្សក្បាលយួនខ្លួនខ្មែរ”...
សុខ ងួន ៖ អតីតឈ្លប់សង្កាត់
សុខ ងួន[1] ភេទប្រុស អាយុ៦០ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃប្រកបមុខរបរដាំបន្លែនិងជាមន្រ្តីរបស់សាលាស្រុក ។ ងួន មានស្រុកកំណើតនៅភូមិស្រឡៅ ឃុំរវាំង ស្រុកបារាយណ៍ ខេត្តកំពង់ធំ ។ បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិស្ទឹងថ្មី ឃុំប្រម៉ោយ ស្រុកវាលវែង ខេត្តពោធិ៍សាត់ ។ ងួន មានឪពុកឈ្មោះ នៅ សួង និងម្ដាយឈ្មោះ អ៊ុក យីម (ស្លាប់ដោយសារជំងឺ)...
ប្រជាជនត្រៀម
(ក្រចេះ) ផន សុខា ភេទស្រី អាយុ៦២ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើត និងទីលំនៅបច្ចុប្បន្ននៅភូមិដារ ឃុំដារ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ សុខា បានរៀបរាប់បទពិសោធន៍របស់ខ្លួន ឆ្លងកាត់ របប លន់ នល់ និងរបបខ្មែរក្រហម ប្រាប់ទៅកាន់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជា របស់អង្គការមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ ក្នុងតំបន់របស់គាត់រស់នៅ មានការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅក្បែរនឹងផ្ទះរបស់ប្រជាជន។ នៅពេលដែលឮសំឡេងយន្តហោះ គ្រប់ប្រជាជនទាំងអស់បាននាំកូនចៅ ចូលទៅក្នុងរណ្ដៅត្រង់សេ...
កាន់តែគេច កាន់តែជួប
(បាត់ដំបង)៖ កង យ៉ម ភេទស្រី អាយុ៥៩ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិតាក្រី ឃុំតាក្រី ស្រុកកំរៀង ខេត្តបាត់ដំបង។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ មានព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្ដេចព្រះ នរោត្ដម សីហនុ ចេញពីអំណាច។ ប្រទេសជាតិចាប់ផ្ដើមមានភាពចលាចល ប្រជាជនមួយចំនួនត្រូវផ្លាស់ទីលំនៅដើម្បីគេចពីសង្រ្គាម។ យ៉ម បានប្រាប់ថា នៅតំបន់របស់គាត់មានការទម្លាក់គ្រាប់បែក ហើយនៅពេលនោះ គាត់ និងបងស្រី ចេញទៅដីស្រែរបស់ឪពុកម្ដាយគាត់។ បងស្រីរបស់ យ៉ម...
អតីតកងឈ្លបនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
(កោះកុង) ហ៊ុន ផល្លី អាយុ៦៧ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិពោធិ៍រៀងត្បូង ឃុំពោធិ៍រៀង ស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ គាត់មានអាយុប្រហែល១៤ឆ្នាំ។ គាត់បានបន្តថា ភូមិរបស់គាត់ មានការទម្លាក់គ្រាប់បែកជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយគាត់ត្រូវស្នាក់នៅក្នុងរណ្ដៅត្រង់សេ ។ ចូលដល់រដូវវស្សា គាត់បានបញ្ជាក់ថា មានទាហានបានចូលលុកលុយនៅក្នុងភូមិរបស់គាត់។ ទាហានទាំងនោះបាញ់កាំភ្លើងដើម្បីដណ្ដើមយកទ្រព្យសម្បត្តិ និងសត្វចិញ្ចឹមរបស់ប្រជាជន។ បន្ទាប់ពីរបប លន់ នល់ បានដួលរលំ របបខ្មែរក្រហមចាប់ផ្ដើមកាន់កាប់អំណាច...
សម្លាប់មនុស្សយកទៅសង់ទន្លេបាទី
(ក្រចេះ)៖ ឈួន សាង ភេទស្រី អាយុ៨១ឆ្នាំ មានស្វាមីឈ្មោះ ព្រឿង និងមានកូន៦នាក់។ បច្ចុប្បន្ន សាងរស់នៅភូមិលៀក ឃុំគោកត្រប់ ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល។ គាត់មានបងប្អូន៥នាក់ ក្នុងនោះមានស្រី២នាក់ និងប្រុស៣នាក់។ សាង និងស្វាមីបានរៀបការតាំងពីរបបខ្មែក្រហមមិនទាន់ឡើងកាន់អំណាច។ ឈានចូលដល់របបខ្មែរក្រហម សាង ជាប្រជាជនថ្មី ដែលត្រូវបានយោធាខ្មែរក្រហមជម្លៀសពីទីក្រុងភ្នំពេញ ទៅខេត្តកណ្ដាល។ ប្រជាជនថ្មី ឬប្រជាជន១៧មេសា...
ញុះញង់កុមារ
(កោះកុង) “ញុះញង់[1] ( កិ. ) ញុះញយៗគឺនិយាយចាក់រុកនាំអុចអាលឲ្យអ្នកដទៃធ្វើការអ្វីៗដែលមិនគប្បី, ឲ្យឈ្លោះឲ្យទាស់ទែងគ្នា, ឲ្យបាក់បែកគ្នា: កុំនិយាយញុះញង់ឲ្យកើតមានសាមគ្គីភេទ, គេនៅសុខៗ វាមកញុះញង់ឲ្យបែកគ្នា។” នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម អង្គការតែងបណ្ដុះកុមារតូចៗឲ្យស្មោះត្រង់ជាមួយនឹងអង្គការ ហើយតែងតែញុះញង់ឲ្យកុមារតាមដានឪពុកម្ដាយខ្លួនឯងផ្ទាល់។ នេះជាការរៀបរាប់របស់ ប្រាក់ ហ៊ួយ ភេទស្រី អាយុ៦៣ឆ្នាំ ជនជាតិខ្មែរ មានទីកន្លែងកំណើតនៅឃុំឫស្សីស្រុក ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត។ បច្ចុប្បន្ន ហ៊ួយ...
យោធាខ្មែរក្រហម
(ក្រចេះ) បាន ច័ន្ទថូ ភេទស្រី អាយុ៦៩ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅឃុំកងតាណឹង ស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ បច្ចុប្បន្ន ច័ន្ទថូ រស់នៅភូមិដារ ឃុំដារ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ ក្រោយពីមានការធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាក់ សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ ពីអំណាច ប្រទេសជាតិចាប់ផ្តើមច្របូកច្របល់។ នៅឆ្នាំ១៩៧២ ក្នុងតំបន់មួយចំនួននៅខេត្តកំពង់ចាម មានការទម្លាក់គ្រាប់បែក ហើយពេលនោះ...
ខ្មែរក្រហមបង្ខំឲ្យបងប្រុសខ្ញុំសឹកទៅធ្វើជាយោធា
(តាកែវ) សំរិត ស្រ៊ិន អាយុ៥៧ឆ្នាំ គឺជាកសិករនៅភូមិស្វាយខាងត្បូង ឃុំបាស្រែ ស្រុកអង្គរបូរី ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ស្រ៊ិន មានអាយុ៩ឆ្នាំ។ ស្រ៊ិន ដែលមានវ័យត្រឹម៩ឆ្នាំ ត្រូវអង្គការចាត់ឲ្យទៅស្នាក់នៅ និងធ្វើការងារក្នុងកងកុមារនៅភូមិរកា។ ការងាររបស់ ស្រ៊ិន នៅក្នុងកងកុមារមានដូចជា កើបអាចម៍គោ, កាប់ដើមទន្ទ្រានខែត្រ, ហុចសំណាបឲ្យម៉ែៗស្ទូង និងដេញចាបកុំឲ្យស៊ីស្រូវ។ លើសពីនេះទៅទៀត កងកុមារ គឺជាក្រុមសម្ដែងសិល្បៈ,...
មិត្តឯងនៅវប្បធម៌ចក្រពត្តិ
(តាកែវ) ឃុន ឆឹង អាយុ៧៥ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ឆឹង គឺជាយុវនារីម្នាក់ដែលបានរៀបការតាមការចាត់តាំងរបស់អង្គការ។ ឆឹង បានឲ្យដឹងថា នៅពេលដែលគាត់រៀបការ មានការសែនបន្តិចបន្តួច។ បន្ទាប់ពីរៀបការរួច ឆឹង បានពពោះ និងសម្រាលបានកូនស្រីម្នាក់។ នៅពេលពពោះ អង្គការមានបំណងបញ្ជូន ឆឹង ឲ្យទៅស្ទូងសំណាបនៅផ្លូវជាតិលេខ ៣ ប៉ុន្តែ គាត់បានបដិសេធ។ នៅពេលដែល ឆឹង...
សុខចិត្តទៅធ្វើការងារទាំងដែលកូនកំពុងឈឺធ្ងន់
(តាកែវ) ម៉ៅ ស៊ីម អាយុ៧០ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ ក្នុងភូមិរបស់ ស៊ីម មានឡានហោះ(យន្តហោះ)ចូលមកទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ស៊ីម និងឪពុកម្ដាយបានភៀសខ្លួនចេញពីភូមិ ដើម្បីគេចពីការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ អំឡុងពេលខ្មែរក្រហមគ្រប់គ្រងប្រទេស ស៊ីម ធ្លាប់ពរពោះ និងឆ្លងទន្លេកូនម្នាក់។ អង្កការបានបញ្ជូនពេទ្យម្នាក់ឲ្យមកជួយស៊ីមសម្រាលកូន ប៉ុន្តែមិនមានថ្នាំអ្វីហូបនោះទេ។ បន្ទាប់ពីឆ្លងទន្លេរួច ស៊ីម កើតមានអាការហើមជើង ហើយពេទ្យ បានឲ្យគាត់យកផ្លែននោងមកស្ងោរហូបជាមួយស្ករក្រហមបន្តិចបន្តួច ប៉ុន្តែ ស៊ីម...
ចាប ចេង អនុលេខាអនុសេនាធំ២០៤
ចម្លើយសារភាពចំនួនបួននាក់ផ្សេងគ្នា នៅក្នុងឯកសារលេខJ00158 នៃបណ្ណសារដ្ឋានមជ្ឈមណ្ឌលសន្តិភាពអន្លង់វែងនៃមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា បានផ្តោតសំខាន់លើប្រវត្តិសកម្មភាពរបស់ ចាប ចេង[1] ឬ មូល ចេង ដែលបានបម្រើងក្នុងជួរបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហម ក្នុងឋានៈជាអនុលេខាអនុសេនាធំ២០៤ នៃកងវរសេនាតូច២៣៣ កងពលធំលេខ១៥២។ ចម្លើយទាំងបួននាក់ បានសង្កត់ធ្ងន់លើបញ្ហាចំនួនពីររួមមាន៖ «អំពីប្រវត្តិ» និង «ការអនុវត្តន៍មាគ៌ាបក្ស» ដែលបង្ហាញពីសកម្មភាពទំនាក់ទំនងនៃការកសាងបណ្តាញក្បត់បដិវត្តន៍របស់ ចាប ចេង។ នៅពេលខ្លះ អ្នកផ្តល់ចម្លើយបានបង្ហាញពីការជាប់ទាក់ទងគ្នារវាង ចាប ចេង...
កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមបាញ់សម្លាប់ប្ដីរបស់ខ្ញុំ
(តាកែវ) ប៉ុស ភន អាយុ៨៣ឆ្នាំ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម។ នៅពេលដែលខ្មែរក្រហមទទួលបានជ័យជម្នះនៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ គ្រួសារ ភន ត្រូវជម្លៀសចូលមករស់នៅ ស្រុកគីរីវង់ តំបន់១០៩។ ពេលមកដល់សហករណ៍ ប្ដីរបស់ ភន ត្រូវអង្គការចោទប្រកាន់ ថាជាទាហាន លន់ នល់ និងយកទៅសម្លាប់នៅត្រពាំងទន្លេ ខាងកើតភូមិជាវប្ដី។ ភន បានដឹងអំពីហេតុការណ៍សម្លាប់ប្ដីរបស់គាត់ តាមរយៈបងប្អូនដែលឃើញហេតុការណ៍នោះផ្ទាល់។ ភន...
សុខ ថា៖ ចៃចេញពីសាច់
(តាកែវ) សុខ ថា អាយុ៦៣ឆ្នាំ រស់នៅភូមិព្រៃលៀប ឃុំព្រៃអំពក ស្រុកគីរីវង់ ខេត្តតាកែវ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ថា មានអាយុ១៨ឆ្នាំ។ ថា គឺជាប្រជាជនចាស់ នៅក្នុងភូមិព្រៃលៀប។ អង្គការបានចាត់តាំង ថា ឲ្យធ្វើការងារភ្ជួរស្រែ និងជីកស្រះ នៅក្នុង កងយុវជនភូមិ។ នៅរដូវធ្វើស្រែ ថា ត្រូវក្រោកតាំងពីម៉ោង៣ភ្លឺ ដើម្បីទៅភ្ជួរស្រែ រហូតដល់ថ្ងៃត្រង់...
សៀន នឹម រើសខ្ចៅ និងក្ដាម ក្នុងស្រែមកហូបឆៅនៅម្លិច ឃុំស្វាយជ្រះ ស្រុកស្នួល ខេត្តក្រចេះ
នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៧៧អង្គការជម្លៀសគ្រួសាររបស់ សៀន នឹម ទៅភូមិស្អាត ឃុំស្រែចារ ស្រុកស្នួល ខេត្តក្រចេះ។ សៀននឹមបានទុកប្អូនស្រីឲ្យនៅមើលម្ដាយដេកឈឺ ដោយសារកើតបូសក្នុងភូមិស្អាត ហើយ សៀន នឹម បានបន្តដំណើរទៅនៅម្លិច ឃុំស្វាយជ្រះ ស្រុកស្នួល ខេត្តក្រចេះ។ នៅម្លិច អង្គការប្រើប្រាស់ប្រជាជន ដូចសត្វគ្មានពេលឈប់សម្រាក ចំណែកការហូបចុកក៏មិនបានគ្រប់គ្រាន់។ ពេលសៀន នឹម ទៅស្ទូងស្រូវបានឃើញខ្ចៅនិងក្ដាមក៏ចាប់យកមកហូបភ្លាមៗ ដើម្បីឲ្យបាត់ឃ្លាន។...
ខ្មែរក្រហមបន្សល់ទុកនូវការចងចាំដ៏ឈឺ ចាប់មិនអាចបំភ្លេចបានសម្រាប់គ្រួសារខ្ញុំ
ខ្ញុំឈ្មោះ គង់ កោលិនី[1] អាយុ៩៥ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) មានស្រុកកំណើត និងបច្ចុប្បន្ន រស់នៅភូមិខ្ចៅ ឃុំខ្ចៅ ស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំរៀបការប្ដីឈ្មោះ ស៊ុំ និងមានកូនប្រុសស្រីសរុបចំនួន៧នាក់។ បន្ទាប់ពីមានរដ្ឋប្រហារនៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០ ខ្មែរក្រហមចាប់ផ្ដើមបញ្ចូនកម្លាំងរបស់ខ្លួនចូលមកភូមិ និងស្នាក់នៅក្រោមផ្ទះអ្នកភូមិ។ ពេលនោះគឺជាការចាប់ផ្ដើម កើតមានសង្រ្គាមនៅក្នុងប្រទេស។ ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧១ដល់ឆ្នាំ១៩៧២ កងកម្លាំងខ្មែរក្រហមវាយរំដោះ និងគ្រប់គ្រងនៅភូមិសាស្រ្តនានានៅទីជនបទនៃខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំមានកូនម្នាក់...
ជិន ថុល៖ ជាអនុយោធាវរសេនាតូចលេខ២៣៤ កងពល ២៩០
ឯកសារចម្លើយសារភាពសរសេរដោយដៃចំនួន២0ទំព័រ ជារបស់ឈ្មោះ ជិន ថុល។ មុនពេលអង្គការចាប់ខ្លួន គាត់មានតួនាទីជា អនុយោធាវរសេនាតូចលេខ២៣៤, វរសេនាធំលេខ២៣, កងពល២៩០។ អំឡុងពេល ចូលធ្វើបដិវត្តន៍ ជិន ថុល បានជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយក្រុមមនុស្សចំនួន២៧នាក់ក្នុងការ បំផុសដល់ប្រជាជន ឱ្យប្រព្រឹត្តិអំពើខុសសីលធម៌ និងប្រឆាំងនឹងជំនឿរបស់អង្គការ ហើយត្រឡប់មកជឿជាក់លើបក្សកុម្មុយនីស្ដវិញ។ រហូតមកដល់ថ្ងៃទី៩ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៧ ថុល ត្រូវបានអង្គការចាប់ខ្លួន។ ខាងក្រោមនេះ...
ហិម សុខឃាន៖ «ខ្មែរក្រហមសម្លាប់សាច់ញាតិខ្ញុំទាំងអស់»
ហិម សុខឃាន[1] មានអាយុ ៦២ ឆ្នាំ ភេទស្រី។ ឪពុកខ្ញុំឈ្មោះ សឹង ហិម និងម្ដាយឈ្មោះ នួន ខឹម។ ខ្ញុំមានបងប្អូនសរុបចំនួន៤នាក់ (ស្រី៣/ប្រុស១)។ ខ្ញុំរៀបការជាមួយ សៀ អឿន ហើយមានកូនចំនួន៦នាក់ (ស្រី១ ប្រុស៥)។ ស្រុកកំណើតខ្ញុំ ស្ថិតនៅភូមិដូនហីរក្រោម ឃុំបុសខ្នុរ ស្រុកចំការលើ ខេត្តកំពង់ចាម។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅ ភូមិអូរស្វាយ ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ខ្ញុំបានផ្លាស់ទីលំនៅមករស់នៅទីនេះ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៤។...
ប្រជាជនជួយលាក់ប្រវត្តិរូបពីយោធាភូមិភាគនិរតី
នៅពេលយោធាភូមិភាគនិរតីកំពុងស្រាវជ្រាវ និងតាមចាប់ប្តីរបស់ពៅ ដែលធ្វើការក្នុងកងសេដ្ឋកិច្ច នៅស្រុកថ្មគោល, ពៅ និងប្តីរបស់គាត់ បានរស់រានមានជីវិត ដោយសារប្រជាជនជួយលាក់ប្រវត្តិរូប។ ធុយ ពៅ[1] ភេទស្រី មានអាយុ ៥៥ឆ្នាំ (២០១១) និងមានទីលំនៅបច្ចុប្បន្នក្នុងភូមិអូររំដួល ឃុំអូររំដួល ស្រុកភ្នំព្រឹក ខេត្តបាត់ដំបង។ ពៅ មានប្តីឈ្មោះ អែម ឡាយ និងកូនប្រាំពីរនាក់ ក្នុងនោះស្រីបួននាក់។ ពៅ...
គីម រី៖ ប្តីខ្ញុំស្លាប់ដោយសារការផ្ទុះគ្រាប់មីន
គីម រី[1] ភេទស្រី អាយុ៦៥ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិខ្សាត់ ឃុំតាម៉ៅ ស្រុកព្រែកប្រសប់ ខេត្តក្រចេះ។ បច្ចុប្បន្ន គីម រី រស់នៅក្នុងភូមិទួលប្រាសាទ ឃុំត្រពាំងតាវ ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ រី បាននិយាយថា៖ «កាលពីកុមារភាព ខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រហ្នឹងគេនោះទេ។ ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំមានជីវភាពខ្វះខាត។ ខ្ញុំរស់នៅជាមួយម្ដាយដែលជាស្ដ្រីមេម៉ាយ ព្រោះឪពុកបានស្លាប់ចោលតាំងពីខ្ញុំនៅតូច។ ខ្ញុំជាកូនស្រីច្បងនៅក្នុងគ្រួសារ។ ខ្ញុំត្រូវរ៉ាប់រងការងារជាច្រើនដូចជា ការងារផ្ទះ...
ប្រវត្តិប្រធានមន្ទីរសន្តិសុខ ស្រុកកោះជ័យ ក្បត់អង្គការបដិវត្តន៍
ថោង ឈឺន ប្រធានមន្ទីរសន្តិសុខស្រុកកោះជ័យ តំបន់២៤ ភូមិភាគបូព៌ា ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅថ្ងៃទី២៧ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៧។ ក្នុងប្រវត្ដិសកម្មភាពក្បត់ដែលសួរដោយឆ្មាំគុកឈ្មោះ ថន ចុះថ្ងៃ១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧៧ ឈឺន បានផ្តល់ចម្លើយពីកម្លាំងក្បត់ដែលមានឋានៈចាប់ពីគណៈតំបន់២៤ រហូតដល់ប្រជាជនជាកសិករសរុបចំនួន៤០នាក់។ កម្លាំងក្បត់ដែលមានក្នុងប្រវត្ដិសកម្មភាពក្បត់របស់ ឈឺន ត្រូវបានអង្គការខ្មែរក្រហមចាប់ខ្លួន។ ថោង ឈឺន[1] ភេទប្រុស អាយុ៥១ឆ្នាំ (ពេលចាប់ខ្លួន) មានស្រុកកំណើតនៅភូមិស្នាយព្រឹម...
យិន អេង អតីតយុទ្ធជនខ្មែរក្រហម
យិន អេង[1] ភេទប្រុស អាយុ៤៩ឆ្នាំ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០៣) កើតនិងរស់នៅភូមិរំដួល ឃុំគរ ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម។ អេង មានឪពុកឈ្មោះ អុល និងម្ដាយឈ្មោះ ឡុង។ អេង មានបងប្អូនប្រុសស្រីសរុបចំនួន៦នាក់ (ស្រី១ និងប្រុស៥)។ នៅវ័យកុមារ អេង រៀនសូត្រនៅសាលាបឋមសិក្សាគរ រហូតដល់ថ្នាក់ទី៦ (សង្គមចាស់)។ នៅថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា...
ស្រី ហួន ៖ ពេទ្យឯកទេសជំងឺគ្រុនចាញ់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
នៅពេលខ្មែរក្រហមដើរឃោសនានៅតាមភូមិឃុំ ដើម្បីប្រមូលកម្លាំងធ្វើការតស៊ូប្រឆាំងនឹងរបបសាធារដ្ឋខ្មែរដឹកនាំដោយ លន់ នល់ ខ្មែរក្រហមបានជ្រើសរើសខ្ញុំឱ្យចូលរៀនពេទ្យបឋមដើម្បីព្យាបាលជំងឺប្រជាជនក្នុងភូមិ។ ក្រោយមក ខ្មែរក្រហមបានបញ្ជូនខ្ញុំឱ្យទៅធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យតំបន់ ជំនាញខាងជំងឺគ្រុនចាញ់រហូតដល់របបខ្មែរក្រហមដួលរលំ។ ខ្ញុំឈ្មោះ ស្រី ហួន[1] កើតនៅថ្ងៃទី១៦ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៥១ នៅភូមិគគីរ ឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ ពីឆ្នាំ១៩៧១ ដល់ ឆ្នាំ១៩៧២ ខ្មែរក្រហមបានប្រកាសជ្រើសរើសយុវជននិងយុវនារីនៅតាមភូមិឱ្យចូលធ្វើពេទ្យ ហើយខ្ញុំក៏ត្រូវបានជ្រើសរើសឱ្យចូលរៀនពេទ្យនៅឃុំគគីរ ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង...
កងចល័តនារីឈានមុខខ្មែរក្រហម
ប៉េង តាំងសៀម[1] អាយុ៦៥ឆ្នាំ ជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម រស់នៅភូមិទី៧ ឃុំកោះសូទិន ស្រុកកោះសូទិន ខេត្តកំពង់ចាម។ តាំងសៀម មិនអាចប្រកបរបរអ្វីនៅផ្ទះក្រៅពីមើលថែរក្សាចៅៗ ដោយសារតែវ័យជរា និងមានពិការភាពដៃស្ដាំ។ តាំងសៀម រៀបការមានគ្រួសារជាមួយឈ្មោះ ស៊ឹង ណាំ និងមានកូនប្រុសស្រីសរុបចំនួន៥នាក់។ តាំងសៀម ធ្លាប់ធ្វើជាកងចល័តនារីឈានមុខខ្មែរក្រហម ដែលត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការងារជាទម្ងន់ គ្មានពេលសម្រាក និងគ្មានទិសដៅច្បាស់លាស់។ នៅពីវ័យក្មេង តាំងសៀម រៀនសូត្រនៅសាលាបឋមសិក្សាកណ្ដាលកោះ...
ឃើញត្រឹមរូបថតប្អូនប្រុសនៅទួលស្លែង
ហ៊ីម មុំ អាយុ៤៦ឆ្នាំ[1] គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមម្នាក់ ដែលបានទទួលរងវិបត្តិផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ នេះបើយោងតាមគម្រោង “ជនរងគ្រោះពីអំពើទារុណកម្ម (Victim of Torture)”[2] របស់មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា។ គម្រោងនេះ បានកំណត់ថា គាត់បានទទួលរងជំងឺបាក់ស្បាតក្រោយប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្ត (PTSD)[3]។ ក្រៅពីជំងឺផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ហ៊ីម មុំ បានប្រទះឃើញរូបថតប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួន ដែលគាត់នឹកស្មានពុំដល់ថា ប្អូនប្រុសឈ្មោះ សាំង គឹមលាង[4] បែរជាត្រូវស្លាប់នៅមន្ទីរស-២១។ ក្រោយទទួលបានដំណឹងអំពីការស្លាប់របស់ប្អូនប្រុស...
ញឹម ប៉ាន់៖ ការងាររបស់កុមារនៅក្នុងឃុំជាងទង ស្រុកត្រាំកក់
ញឹម ប៉ាន់[1] ភេទស្រី អាយុ៤១ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិព្រៃស្បាត ឃុំជាងទង(បច្ចុប្បន្នឃុំត្រពាំងធំខាងជើង) ស្រុកត្រាំកក់ ខេត្តតាកែវ។ ឪពុកឈ្មោះ ប៉ន មានស្រុកកំណើតនៅភូមិតាសួន និងម្ដាយឈ្មោះប៉ែត មានស្រុកកំណើតនៅភូមិព្រៃស្បាត។ ប៉ាន់ មានបងប្អូនចំនួន៧នាក់ ក្នុងនោះមានស្រីចំនួន៣នាក់។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ប៉ាន់ បាត់បង់បងប្អូនចំនួន២នាក់(ស្រីម្នាក់)។ បងប្រុសរបស់ ប៉ាន់ ស្លាប់នៅពេលដែលទៅធ្វើជាយោធា និងប្អូនស្រីដែលរស់នៅជាមួយ ប៉ាន់ នៅទីក្រុងភ្នំពេញគឺបាត់ដំណឹង។...
សម័យខ្មែរក្រហមពុករលួយ
(រតនគិរី)៖ ឡៃ ហៀក មានអាយុ ៧៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិពីរ ឃុំស្រែអង្គ្រង ស្រុកកូនមុំ ខេត្តរតនគិរី។ គាត់បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅឆ្នាំ១៩៦៩។ ក្រោយពីមានរដ្ឋប្រហារនៅទីក្រុងភ្នំពេញនៅឆ្នាំ១៩៧០ ក្នុងភូមិដែលគាត់កំពុងរស់នៅ មានកងទ័ពខ្មែរក្រហមចូលមកដល់ ព្រមទាំងមានការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ អ្នកភូមិបានជីកត្រង់សេដោយយកមែកឈើនិងស្លឹកខ្លុងបាំង ព្រមទាំងក្រាលដីនិងស្មៅបន្ថែមពីលើ។ នៅពេលរដូវច្រូតកាត់ចូលមកដល់ ប្រជាជនបាននាំគ្នាច្រូតកាត់នៅពេលយប់ ដោយសារតែនៅពេលថ្ងៃ ប្រជាជនត្រូវរត់ចូលត្រង់សេ ឬទៅក្នុងព្រៃរាល់ពេលលឺសំឡេងយន្ដហោះ។ ហៀកលើកឡើងថាមានយន្តហោះពីរប្រភេទ មួយគឺសម្រាប់ស៊ើបការណ៍...
របបអត្តខាត់
(រតនគិរី)៖ ការរស់នៅក្រោមរបបខ្មែរក្រហមគឺ «អត្តខាត់ខ្លាំង» នេះបើតាមការលើកឡើងរបស់អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមម្នាក់នៅខេត្តរតនគិរី។ លៀង ស៊ីថន មានអាយុ ៧៨ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិពីរ ឃុំស្រែអង្គ្រង ស្រុកកូនមុំ ខេត្តរតនគិរី។ នៅមុនឆ្នាំ១៩៧០ គាត់បួសរៀននៅស្រុកកំណើតនៅឯស្រុកសំបូរ ខេត្តក្រចេះ បន្ទាប់មកបានសឹកនិងមកតាមឪពុកមករកស៊ីនៅខេត្តរតនគិរី។ គាត់បានបន្តរស់នៅខេត្តរតនគិរីតាំងពីពេលនោះមក។ នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០និងឆ្នាំ១៩៧៣ មានការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅ។ គាត់បានជីកត្រង់សេដើម្បីគេចពីការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ក្រោយមក នៅឆ្នាំ១៩៧៥ គាត់បានចូលធ្វើការក្នុងកងចល័តនៅអូរកន្ទឹង។ គាត់ត្រូវរស់នៅរួម...
ទឹកសម្លបន្លែរាវដូចទឹកភ្លៀង
(រតនគិរី)៖ ឈឹម ភឹម មានអាយុ ៨៩ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិពីរ ឃុំស្រែអង្គ្រង ស្រុកកូនមុំ ខេត្តរតនគិរី។ នៅសម័យខ្មែរក្រហម ឈឹម ភឹម និងស្វាមីមានកូនចំនួន៤នាក់។ គាត់ត្រូវធ្វើការងារពលកម្មពីព្រលឹមរហូតដល់យប់ព្រលប់ទើបបានសម្រាក។ គាត់នៅចងចាំថា នៅសម័យនោះ គាត់ហូបមិនដែលបានហូបឆ្អែតនោះទេ។ នៅពេលថ្ងៃត្រង់ បន្ទាប់ពីហូបបាយរួច គាត់តែងតែទុកបាយជាចំណែករបស់ខ្លួនខ្លះសម្រាប់កូនៗហូប នៅពេលគាត់ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ដោយសារការស្រលាញ់និងខ្លាចកូនៗរបស់គាត់ហូបមិនឆ្អែត។ គាត់ហុតតែទឹកសម្លបន្លែរាវដូចទឹកភ្លៀងប៉ុណ្ណោះ និងទុកកាកបាយពាក់កណ្ដាលទៀតសម្រាប់ឲ្យកូនបានហូបនៅពេលយប់។ កូនរបស់គាត់ម្នាក់ឈ្មោះសាវុន...
សូម្បីអ្នកភ្លេងក៏ត្រូវខ្មែរក្រហមសម្លាប់
(រតនគិរី)៖ ផាត់ សាវុន មានអាយុ ៥៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិពីរ ឃុំស្រែអង្គ្រង ស្រុកកូនមុំ ខេត្ដរតនគិរី។ សព្វថ្ងៃ សាវុន មានតួនាទីជាអនុប្រធានភូមិដែលគាត់កំពុងរស់នៅ។ សាវុន បានរំឭកថា ក្រោយពីរដ្ឋប្រហារឆ្នាំ១៩៧០ គឺមានការទម្លាក់គ្រាប់បែក និងខិត្តប័ណ្ណតាមភូមិដែលគាត់រស់នៅ។ ប៉ុន្តែគាត់មិនបានដឹងអំពីអត្ថន័យឬខ្លឹមសារនៃខិត្តប័ណ្ណនោះទេ ដោយសារគាត់មានវ័យកុមារ។ នៅពេលនោះ គាត់និងក្រុមគ្រួសារបានរត់ចូលត្រង់សេនៅភូមិត្រពាំងអណ្ដូង និងហូបបាយលាយជាមួយអំបិលម្ទេសតែប៉ុណ្ណោះ។ គាត់មានការភ័យខ្លាចចំពោះការទម្លាក់គ្រាប់បែក ព្រោះមានផ្សែងឬអណ្ដាតភ្លើង។ ចាស់ៗបានប្រាប់គាត់ថា...
ដូចនឹកឃើញរឿងថ្មីៗ
(រតនគិរី)៖ ក្នុងមួយសហករណ៍មានអ្នកកាត់ដេរតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ នៅសម័យខ្មែរក្រហម។ ផាត់ គឹមលី គឺជាអ្នកកាត់ដេរម្នាក់ក្នុងចំណោមពីរនាក់នាសម័យនោះ។ គាត់ចេះកាត់ដេរតាំងពីអាយុ១៧ឆ្នាំ និងបានរៀបការមុនសម័យខ្មែរក្រហម ដោយមានកូនសរុបចំនួន៤នាក់។ នៅពេលខ្មែរក្រហមឡើងកាន់អំណាច គាត់ត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យកាត់ដេរអាវគគីរនិងខោក្នុងសហករណ៍ទាំងអស់។ សព្វថ្ងៃ ផាត់ គឹមលី មានអាយុ ៨៨ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិពីរ ឃុំស្រែអង្គ្រង ស្រុកកូនមុំ ខេត្តរតនគិរី។ គឹមលីនៅតែនឹកឃើញនិងចងចាំជានិច្ចនូវអ្វីដែលមានកើតឡើងដោយនិយាយថា «ដូចនឹកឃើញរឿងថ្មីៗ»។ របបខ្មែរក្រហមបានបង្ខំឲ្យគាត់ធ្វើការរួម ហូបបាយសម្ល...
ណុប ចាំ៖ រៀបរាប់អំពីរឿងរ៉ាវជីវិតក្នុងរបបខ្មែរក្រហម និងស្ថានភាពសុខភាពបច្ចុប្បន្ន
ខ្ញុំឈ្មោះ ណុប ចាំ ភេទប្រុស អាយុ៦៤ឆ្នាំ។ ខ្ញុំកើតក្នុងឆ្នាំ ១៩៦១ ទីកន្លែងកំណើតស្ថិតក្នុងភូមិទុល ឃុំមានជ័យ ស្រុកឈូក ខេត្តកំពត។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅក្នុងភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ ឪពុកឈ្មោះ ណុប ញិល (ស្លាប់) និងម្ដាយឈ្មោះ ហ៊ុន ខុន (ស្លាប់)។ ខ្ញុំមានបងប្អូន៤នាក់ ស្រី២នាក់...
បាត់ឆ្នាំកំណើត
ការបាត់ឆ្នាំកំណើត គឺនិយាយអំពីកុមារដែលបាត់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន នៅពេលឪពុកម្ដាយរបស់កុមារទាំងនោះយកទៅផ្ញើនៅមន្ទីរដែលជាកន្លែងធ្វើការរបស់ខ្មែរក្រហម ហើយមូលហេតុចម្បងនៃការបាត់អត្តសញ្ញាណគឺដោយសារតែកុមារនោះមានជំងឺជាប្រចាំត្រូវបញ្ជូនទៅព្យាបាលចុះឡើងៗមិនដាច់ ទើបអត្តសញ្ញាណដែលមាននៅជាប់ជាមួយនឹងខ្លួនគាត់ត្រូវបាត់បង់។ បាត់ឆ្នាំកំណើត នៅត្រង់ចំណុចនេះគឺសំដៅទៅលើកុមារដែលទទួលបានការថែទាំ និងព្យាបាលជំងឺនៅក្នុងមន្ទីរព-៣ ស្ថិតនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែតបច្ចុប្បន្ន។ ខាងក្រោមនេះគឺជាការរៀបរាប់របស់អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម ដែលរស់នៅក្នុងខេត្តតាកែវ។ សយ សាមិត[1] ភេទស្រី អាយុ៤៣ឆ្នាំ (២០០៣) មានប្ដីឈ្មោះ ឈិល ប៉េង អាយុ៤៤ឆ្នាំ (២០០៣)។ មានឪពុកឈ្មោះ ដួង ម្ដាយឈ្មោះ សាន...
ភោគ ឃុន៖ អតីតជាងក្រឡឹង ក្នុងរោងចក្រ នៅទីក្រុងភ្នំពេញ
ចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៧ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៨ ឃុន ត្រូវបានអង្គការខ្មែរក្រហមឲ្យធ្វើការងារចល័តនៅក្នុងរោងចក្រចំនួនពីរគឺ រោងចក្រនៅទឹកថ្លា និងរោងចក្រនៅអូរឌឹម ស្ថិតក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ហើយ ឃុន មានតួនាទីជាជាងក្រឡឹងគ្រឿងបន្លាស់ និងគ្រឿងម៉ាស៊ីនរបស់រថយន្ត និងអាត្រាក់ទ័រ។ ឈ្មោះ ឃុន ភោគ[1] ភេទស្រី អាយុ៦៦ឆ្នាំ។ សព្វថ្ងៃ ឃុន មានមុខរបរជាកសិករ។ ឃុន មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងភូមិងៀវ ឃុំជាំ ស្រុកមេមត់ ខេត្តកំពង់ចាម។...
កៅ សំអូន ហៅ សារ៉ាវុធ ប្រធានរោងចក្របាវដូនទាវ
កៅ សំអូន ហៅ សារ៉ាវុធ[1] ត្រូវបានអង្គការចាប់ខ្លួននៅថ្ងៃទី៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៧ រួចបញ្ជូនមកកាន់មន្ទីរសន្តិសុខស-២១[2]។ តាមរយៈឈ្មោះ ចិន សឿន ជាអ្នកសង្ខេបចម្លើយសារភាពរបស់ សារ៉ាវុធ ជូនថ្នាក់លើ និង ជាអ្នកសួរចម្លើយផ្ទាល់[3] បានបញ្ជាក់ថា ខ្លួនបានសួរសង្កត់ឱ្យ សារ៉ាវុធ និយាយអំពីបញ្ហាក្បត់, បញ្ជាក់ពីមូលហេតុនាំឱ្យជាប់ខ្សែសង្វាក់ពីមួយទៅមួយ និង បញ្ជាក់ឈ្មោះអ្នកដែលបានជាប់ទាក់ទងធ្វើសកម្មភាពកសាងកម្លាំងក្បត់ក្នុងជួរបដិវត្តន៍។ លើសពីនេះ ចិន...
កង លឿង៖ ការផ្ទុះគ្រាប់មីនធ្វើឲ្យខ្ញុំពិការ និងមិត្តរួមការងារ៥នាក់ស្លាប់ភ្លាមៗ
កង លឿង[1] ភេទស្រី អាយុ៦៦ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិដំរីស្លាប់ ស្រុកក្រឡាញ់ ខេត្តសៀមរាប។ លឿង បច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងភូមិទួលប្រាសាទ ឃុំត្រពាំងតាវ ស្រុកអន្លង់វែង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ លឿង បាននិយាយថា៖ «កាលពីកុមារភាព ខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រនោះទេ។ នៅពេលដែលខ្ញុំធំដឹងក្ដី ស្រុកទេសចាប់ផ្តើមកើតសង្គ្រាម។ ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៥នាក់ ហើយខ្ញុំជាកូនទីពីរនៅក្នុងគ្រួសារ។ កាលពីសង្គមចាស់ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ នៅក្នុងជំនាន់នោះ ប្រជាជននៅក្នុងភូមិសុទ្ធសឹងតែជាកសិករ។...
ម៉ៃ ផូរ៖«ឯងធ្វើបដិវត្តន៍នឹងគេដែរ ម៉េចក៏នៅតែរហាមអញ្ចឹង?»
«ឯងធ្វើបដិវត្តន៍នឹងគេដែរ ម៉េចក៏នៅតែរហាមអញ្ចឹង? ធ្វើបដិវត្តន៍ កុំខ្វះពេក កុំធ្វើក្រពេក បដិវត្តន៍អ្នកណា គេធ្វើដូចឯងនោះ?» ចំណែកឯការប្រើប្រាស់សម្ភារផ្សេងៗវិញ ម៉ៃ ផូរ ក៏បានណែនាំ យឿន ថា៖ «បើខូច ត្រូវផ្លាស់ភ្លាម កុំធ្វើឫករហាមពេក»។ នេះគឺជាសម្តីរបស់ ម៉ៃ ផូរ ដែលជាគណៈស្រុកមេមត់ ទៅកាន់ ពេជ្រ យឿន ដើម្បីជំរុញឲ្យធ្វើសកម្មភាពក្បត់បដិវត្តន៍។ ពេជ្រ...
ឆន ឈុន រៀបរាប់ពីការចងចាំទាក់ទងនឹងឪពុក
ឆន ឈុន[1] ភេទស្រី អាយុ ៣៤ឆ្នាំ(គិតត្រឹមឆ្នាំ២០០២) មានស្រុកកំណើត និងអាស័យដ្ឋានរស់នៅ នៅក្នុងភូមិរមាស ឃុំអំពិល ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ ឈុន មានឪពុកឈ្មោះ នូ ឆន និងមានម្តាយឈ្មោះ បៀន យែម។ ក្រោយពីមានការធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាប់សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុនៅក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០មក ប្រជាជននៅក្នុងភូមិបានចាប់ផ្តើមនាំគ្នាដង្ហែជាក្បួនបាតុកម្មទៅកាន់ទីរួមខេត្តកំពង់ចាម ដែលប្រជាជនជនទាំងអស់នាំគ្នាជួបជុំ នៅខាងមុខទីតាំងសាលាខេត្តកំពង់ចាម ដើម្បីធ្វើការប្រឆាំងនឹងការធ្វើរដ្ឋប្រហារមួយនេះ...
យិន ឡូ ហៅ ខាន់ ដេ ៖ អនុលេខាស្រុកសំរោង តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា(២០៣)
ខ្ញុំឈ្មោះ យិន ឡូ ហៅ ខាន់ ដេ[1] អាយុ៤០ឆ្នាំក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨ គឺជាជនជាតិខ្មែរ មានប្រពន្ធឈ្មោះ ភឹម ធិន។ ខ្ញុំមានកូនចំនួន៥នាក់ ក្នុងនោះកូនស្រីម្នាក់ធ្វើការនៅផ្នែកបង្កបង្កើនផល របស់អង្គការ ក្រៅពីនេះកូនៗនៅផ្ទះជាមួយប្រពន្ធខ្ញុំទាំងអស់។ ខ្ញុំមានស្រុកកំណើតនៅ ភូមិព្រៃសង្កែ ឃុំខ្សែត្រ ស្រុកកំពង់រោទិ៍ តំបន់២៣ ភូមិភាគបូព៌ា។ ខ្ញុំរស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយរហូតដល់អាយុ១៤ឆ្នាំម្ដាយខ្ញុំបានឱ្យខ្ញុំទៅនៅវត្តក្ដីកណ្ដាល ឃុំខ្សែត្រ ស្រុកកំពង់រោទិ៍ ធ្វើជាកូនសិស្សព្រះសង្ឃ។...
ប៉ែន ផាត់៖ ប្រធានកងតូចភូមិមង់ ឃុំជាំ
នៅឆ្នាំ ១៩៧៦ ប៉ែន ផាត់[1] ទទួលបញ្ជាពីថ្នាក់លើ ឲ្យមើលការខុសត្រូវភូមិមង់ ឃុំជាំ។ ផាត់ ជាអ្នកបែងចែកតួនាទីការងារតាមក្រុមនីមួយៗ ដើម្បីបង្កបង្កើតផល។ ១០នាក់ទៅឃ្វាលគោ-ក្របី ២០នាក់ធ្វើជាកម្លាំងមុខព្រួញ មនុស្សចាស់នៅផ្ទះមើលក្មេងៗ និងមួយក្រុមទៀតឲ្យទៅធ្វើស្រែ។ ចំណែកក្មេងៗឲ្យទៅធ្វើជី និងដកស្មៅស្រែ។ ស្រូវទទួលបាន ផាត់ បែងចែកបីផ្នែក ទី១)ទុកសម្រាបផ្គត់ផ្គង់សហករណ៍ក្នុងភូមិ ទី២)ស្រូវ យកទៅដោះដូរដូចជា ក្រហុក អំបិល សម្ភារប្រើប្រាស់ជាដើម...
យី ងាវ និងបក្ខពួក ធ្វើសកម្មភាព ឃោសនាដល់ប្រជាជន ដើម្បីបំផ្លាញនឹងអង្គការបដិវត្តន៍
ឯកសារចម្លើយសារភាពសរសេរដោយដៃចំនួន២៣ទំព័ររបស់ យី ងាវ [1] មុនអង្គការចាប់ខ្លួន មានតួនាទីជាយុវជនកងចល័តការដ្ឋានព្រៃមាន់ ស្រុកព្រះនេត្រព្រះតំបន់៥ ភូមិភាគពាយ័ព្យ (ភូមិភាគ៥៦០)ខេត្តបាត់ដំបង។[2] តាមរយៈចម្លើយសារភាពនៅក្នុងឯកសារនេះ (J00១០៣) បង្ហាញអំពីសកម្មភាព ឈ្មោះ ងាវ ចូលបម្រើក្នុងជួរបដិវត្តន៍ ដែលទទួលស្គាល់ពីឈ្មោះ សឿ ក្លូ មានតួនាទីជាអនុរៈនៃវិទ្យាល័យព្រះឧទ័យ។ ការធ្វើបដិវត្តនេះ ងាវ បានជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយក្រុមមនុស្សចំនួន៥១នាក់ ដោយធ្វើផែនការបំផ្លាញកម្លាំងបដិវត្តន៍ និងបំផុសឲ្យយុវជនស្អប់បក្ខពួករបស់ខ្មែរក្រហម។...
តៅ ថូន ៖ កម្មករលីសែងសម្ភារដាក់កប៉ាល់នៅខេត្ត ព្រះសីហនុ
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ថូន ជាកងទ័ពម្នាក់ក្នុងចំណោមកងវរសេនាធំឯករាជ្យ ដែលមានតួនាទីការពារ ប្រាសាទអង្គរវត្ត ត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យទៅជួយវាយរំដោះទីក្រុងភ្នំពេញ។ បន្ទាប់ពីទទួលបានជ័យជម្នះ ប៉ុល ពត បានបញ្ជូនកងវរសេនាធំឯករាជ្យ ឲ្យទៅធ្វើជាកម្មករលីសែងសម្ភារដាក់កប៉ាល់នៅខេត្ត ព្រះសីហនុ។ ថូន បាននិយាយរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវដូចខាងក្រោម៖ តៅ ថូន[1] ភេទប្រុស អាយុ៧៩ឆ្នាំ។ សព្វថ្ងៃជាកសិករ។ ថូន មានស្រុកកំណើតនៅភូមិតានៃ ឃុំពួក ស្រុកពួក ខេត្តសៀមរាប។ សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិថ្មី...
កុយ ដឹក៖ ប្តីស្លាប់ និងបាត់បង់កូន៤នាក់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមម្តាយខ្ញុំមានវិបត្តិផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងររហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់
សមាជិកគ្រួសារខ្ញុំ ៤នាក់ត្រូវខ្មែរក្រហមសម្លាប់ (ឪពុក បង២នាក់ និងប្អូន១នាក់) ដោយឡែកប្អូនប្រុសពៅខ្ញុំម្នាក់ទៀតស្លាប់ពេលបែកខ្មែរក្រហម ដោយសារវកងទ័ពវៀតណាមយកទៅសម្លាប់ចោល។ ម្តាយខ្ញុំរស់នៅបន្សល់ទុកដោយភាពឈឺចាប់ និងប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ (ឆ្កួត) អស់រយៈពេល៤ឆ្នាំរហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់។ ដោយឡែកខ្ញុំតែងតែនឹកឃើញពីបទពិសោធន៍រស់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហមដូចជានៅថ្មីៗរាល់ពេលដែលរំឭកម្តងៗ។ ខ្ញុំយកធម៌មកដាក់ក្នុងចិត្តដើម្បីរំងាប់អារម្មណ៍ឈឺចាប់ ដោយគិតថា នេះជាកម្ម ជាវាសនា ជានិស្ស័យ មានតែតស៊ូអត់ទ្រាំ ខិតខំរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតបន្តទៀត។ ខ្ញុំចងចាំមិនអាចបំភ្លេចបាន នូវរាល់សកម្មភាពដែលខ្មែរក្រហមប្រើខ្ញុំឲ្យធ្វើការធ្ងន់ហួសកម្លាំង។ ដោយសារគ្រួសារខ្ញុំមានជាប់និន្នាការនយោបាយធ្ងន់ធ្ងរ ខ្ញុំ និងសមាជិកគ្រួសារ ត្រៀមចិត្តត្រៀមកាយធ្វើការដូចជា...
កសាងព្រោះតែប៉េងប៉ោះ
(ក្រចេះ)៖ ផាត់ សាវេន ភេទស្រី អាយុ៧៩ឆ្នាំ រស់នៅភូមិថ្មគ្រែលើ ឃុំថ្មគ្រែ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តក្រចេះ។ រឿងរ៉ាវដែលសាវេន ចងចាំជាងគេនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គឺគាត់ត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាប់យកទៅកសាង ដោយសារគាត់លួចហូបអាហារបន្ថែម។ ពេលនោះគាត់មានដាំបន្លែនៅជុំវិញផ្ទះ ដូចជាត្រប់ និងប៉េងប៉ោះ។ គាត់បានបេះបន្លែទាំងនោះយកទៅហូបជាមួយនឹងរបបអាហារដែលអង្គការបានចែកឲ្យ។ ពេលដែលអង្គការបានដឹង នៅពេលប្រជុំអង្គការបានលើកឡើងពីចំណុចនោះ ដើម្បីយកទោសគាត់។ ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅអំឡុងរបបខ្មែរក្រហម គាត់កំពុងតែពពោះកូនប្រុសរបស់គាត់។ ជិតដល់ថ្ងៃសម្រាល គាត់បានឈប់សម្រាកមិនទៅធ្វើការ។...
ប្រជុំទិតៀន
(ក្រចេះ)៖ ការប្រជុំទិតៀន គឺការប្រជុំគ្នារវាងកងឈ្លបខ្មែរក្រហម និងប្រជាជនកម្ពុជានៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ ការប្រជុំនោះ តម្រូវឲ្យប្រជាជនគ្រប់រូបមានសិទ្ធិលើកឡើងពីកំហុសរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ ផាត់ សាវីន ភេទស្រី អាយុ៧៤ឆ្នាំ រស់នៅភូមិថ្មគ្រែលើ ឃុំថ្មគ្រែ ស្រុកចិត្របុរី ខេត្តតាកែវ។ រឿងរ៉ាវនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ដែល សាវីន មិនអាចបំភ្លេចបាននោះគឺ នៅពេលដែលប្រជុំទិតៀន អង្គការបានចោទប្រកាន់ថាគាត់ជានាយទុនមិនព្រមដាក់ខ្លួន ព្រោះពេលនោះគាត់បានយកអំបិលបុកលាយជាមួយនឹងផ្លែអំពិលហូបជាមួយបាយ។ អង្គការមិនពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលគាត់បានធ្វើនោះទេ ព្រមទាំងបានស្ដីបន្ទោសឲ្យគាត់ជាខ្លាំង។ សាវីន...
បែកព្រោះមិនបានស្រឡាញ់
(បាត់ដំបង)៖ ប្រជាជនដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់របបខ្មែរក្រហមជាច្រើននាក់ ត្រូវបានអង្គការចាប់បង្ខំឲ្យរៀបការជាមួយនឹងមនុស្សដែលខ្លួនមិនបានស្រឡាញ់។ អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមជាច្រើនដែលបានឆ្លងកាត់ការរៀបការដោយបង្ខំ បានសម្រេចចិត្តលែងលះគ្នា បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមបានបញ្ចប់ទៅ ដោយសារតែគាត់មិនបានស្រឡាញ់ពេញចិត្តនឹងគ្នា។ ភុន សារឿន ហៅ ម៉ុល ភេទស្រី អាយុ៦៥ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិកែស្នា ឃុំព្រៃឃ្នេស ស្រុកមេសាង ខេត្តព្រៃវែង។ បច្ចុប្បន្ន សារឿន តាំងទីលំនៅ នៅភូមិដំណាក់សាលា ឃុំតាក្រី ស្រុកកំរៀង ខេត្តបាត់ដំបង។ នៅដើមឆ្នាំ១៩៧០...
វត្តអារាមត្រូវបានលុបបំបាត់
(កណ្ដាល)៖ ខ្មែរក្រហម បានលុបបំបាត់វត្តអារាម មិនឲ្យប្រជាជនគោរពប្រណិប័តន៍សាសនាឡើយ។ សូត្រ សម្បត្តិ ភេទស្រី កើតនៅថ្ងៃទី២៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៥១ មានអាយុ៧៣ឆ្នាំ ទីកន្លែងកំណើត និងទីលំនៅបច្ចុប្បន្ន នៅឃុំលៀក ឃុំគោកត្រប់ ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល។ នៅអំឡុងរបបខ្មែរក្រហម ឆ្នាំ១៩៧៥ សម្បត្តិ មានអាយុ២៥ឆ្នាំ។ ពេលនោះ សម្បត្តិ នៅលីវ គាត់ត្រូវបានអង្គការចាត់តាំងឲ្យចូលធ្វើការងារនៅក្នុងកងចល័តនារី។...
ការសម្លាប់មនុស្សគឺជាដំណោះស្រាយ
(កណ្ដាល)៖ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គ្មានការស៊ើបអង្កេតឲ្យបានត្រឹមត្រូវឡើយ។ វិធីដែលអាចដោះស្រាយបញ្ហាបាន គឺការសម្លាប់។ ទូច សាមិត ឈ្មោះបដិវត្តន៍ អន មិត ភេទប្រុស អាយុ៧៤ឆ្នាំ មានទីលំនៅ នៅភូមិលៀក ឃុំគោកត្រប់ ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល។ សាមិត បានរៀបការជាមួយនឹងភរិយា នៅឆ្នាំ១៩៧៤ ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។ ឈានចូលរបបខ្មែរក្រហមឆ្នាំ១៩៧៥ គាត់ត្រូវបានបែកពីគ្រួសារ ចេញទៅរស់នៅតែ២នាក់ប្ដី-ប្រពន្ធ។ សាមិត...
គ្រូពេទ្យគ្មានជំនាញ
(បាត់ដំបង)៖ គ្រូពេទ្យនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ភាគច្រើនគឺជាប្រជាជនមូលដ្ឋាន ដែលអង្គការ ចាត់តាំងឲ្យធ្វើការងារជាគ្រូពេទ្យ។ ប្រជាជនដែលត្រូវចាត់តាំងគឺមានរយៈពេលរៀនជំនាញព្យាបាលយ៉ាងយូរត្រឹមតែ៦ខែប៉ុណ្ណោះ រួចត្រូវចេញអនុវត្តព្យាបាលអ្នកជំងឺជាក់ស្តែងបន្ទាប់ពីរៀនចប់។ ខាងក្រោមនេះគឺជាការរៀបរាប់របស់អ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហមដែលរស់នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង។ ទួន ធឿប ភេទស្រី អាយុ៦៧ឆ្នាំ រស់នៅភូមិតាក្រី ឃុំតាក្រី ស្រុកកំរៀង ខេត្តបាត់ដំបង។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ ធឿប និងគ្រួសារ មានផលលំបាកខ្លាំងព្រោះនៅពេលនោះមានការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ ទ្រព្យសម្បត្តិ និងរចនាសម្ព័ន្ធផ្សេងៗត្រូវបំផ្លាញដោយសារគ្រាប់បែក ព្រមទាំងបានសម្លាប់ជីវិតប្រជាជនជាច្រើន។ ឆ្នាំ១៩៧៥ ធឿប...
កុមារក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
ចំណាំ៖ ដោយសារ ស៊ីណាង មានវ័យក្មេងខ្លាំងក្នុងរបបខ្មែរក្រហម រឿងរ៉ាវដែលគាត់ចែករំលែកដល់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តកម្ពុជា គឺតាមការដំណាលរបស់លោកយាយរបស់គាត់។ (ក្រចេះ)៖ កុមារនៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម មិនមានអ្វីធ្វើច្រើននោះទេ។ ការងារភាគច្រើនដែលកុមារតែងតែធ្វើ គឺកាប់ទន្ទ្រានខេត្ត, ប្រមូលដីឥដ្ឋ និងរើសអាចម៍គោ សម្រាប់លាយធ្វើជាជី។ កុមារមួយចំនួនទៀត អាយុក្រោម៥ឆ្នាំ ត្រូវរស់នៅក្នុងមណ្ឌលកុមារ ដែលមានស្រ្តីវ័យចំណាស់មើលការខុសត្រូវ។ ឪពុកម្ដាយរបស់កុមារទាំងនោះ នៅរៀងរាល់ពេលព្រឹក ត្រូវយកកូនទៅផ្ញើជាមួយនឹងចាស់ៗ ឲ្យគាត់មើលថែទាំជំនួស ព្រោះឪពុកម្ដាយទាំងអស់ត្រូវមានតួនាទីធ្វើការនៅក្នុងសហករណ៍ ហើយត្រូវត្រឡប់ទៅយកកូនវិញនៅពេលល្ងាច។ ទុយ...
ស្រ្តីសម្រាលកូនក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
(ស្វាយរៀង)៖ ឆុន បានថ្លែងថា គាត់សម្រាលកូនបានរយៈពេលតែ១ខែ ត្រូវបានកងឈ្លបឃុំតម្រូវឲ្យទៅធ្វើស្រែដើម្បីទទួលបានរបបអាហារប្រចាំថ្ងៃ។ “កូនតូចរបស់ខ្ញុំហ្នឹង ខ្ញុំគ្មានសិទ្ធិចិញ្ចឹមមើលថែដោយផ្ទាល់ទេ។ គេប្រាប់ខ្ញុំថាកូនទុកឲ្យចាស់ៗជាអ្នកមើមិត្តឯងខំតែធ្វើការទៅ”។ ហែម ឆុន ភេទស្រី អាយុ៦៨ឆ្នាំ(២០២៤) មានស្រុកកំណើត និងសព្វថ្ងៃរស់នៅ ភូមិកំរ៉ែង ឃុំអណ្តូងត្របែក ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ ឆុន មានបងប្អូនចំនួន៥នាក់។ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមបងប្រុសរបស់ ឆុន ម្នាក់បានបាត់ខ្លួនរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ពេលរបបខ្មែរក្រហមឡើងកាន់អំណាច...
កុមារឃ្វាល គោក្របី ក្នុងកងកុមារសម័យខ្មែរក្រហម
(ព្រៃវែង)៖ ស៊ីម និយាយថា៖ “ខ្ញុំមិនបានទៅសាលារៀនទេនៅសម័យខ្មែរក្រហម ព្រោះអង្គការតម្រូវឲ្យទៅឃ្វាលគោក្របីនៅក្នុងកងកុមារ”។ ស៊ី ស៊ីម ភេទស្រី អាយុ៥៣ឆ្នាំ(សម្ភាសន៍ឆ្នាំ២០២៤) មានស្រុកកំណើត និងសព្វថ្ងៃរស់នៅ ភូមិចចកទី១ ឃុំមេបុណ្យ ស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង។ ស៊ីម ជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារដែលមានបងប្អូនចំនួន ៨នាក់។ ស៊ីម មានម្តាយឈ្មោះ វ៉ន និងឪពុកឈ្មោះ អ៊ុត។ ក្រោយរបបខ្មែរក្រហម ស៊ីម...
ប្រជាជន២៥នាក់ ស្ទូងស្រូវ១ហិចតា ក្នុង១ថ្ងៃ
(ខេត្តព្រៃវែង) យ៉ាវ៖ “ខ្ញុំស្ទូងសូ្រវលឿនណាស់ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ដោយសារខ្ញុំខ្លាចគេមិនផ្តល់អាហារ។ ខ្ញុំឈឺក៏មិនហ៊ានឈប់ដែរ ចេះតែខំ ខំទៅដើម្បីអាហារ”។ អោ យ៉ាវ មានអាយុ៧៣ឆ្នាំ (សម្ភាសន៍ឆ្នាំ២០២៤) មានស្រុកកំណើតនៅភូមិតាគោក ឃុំល្វា ស្រុកព្រះស្តេច ខេត្តព្រៃវែង។ យ៉ាវ មានបងប្អូនចំនួន៤នាក់។ ឪពុករបស់ យ៉ាវ មានឈ្មោះ ប្រាជ្ញ អោ និងម្តាយឈ្មោះ នៅ យ៉ាន។...
កងឈ្លបឃុំមេបុណ្យដែលទទួលការស្រឡាញ់ពីប្រជាជន
(ខេត្តព្រៃវែង) យិន៖ “ខ្ញុំទទួលបានក្តីស្រឡាញ់ពីប្រជាជនដោយសារមិនរាយការណ៍ពីការប្រព្រឹត្តិកំហុសឆ្គងរបស់ប្រជាជនប្រាប់ដល់អង្គការ” ។ សុខ យិន មានអាយុ៦៥ឆ្នាំ(២០២៤) បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិចចក១ ឃុំមេបុណ្យ ស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង។ គាត់មានបងប្អូន៥នាក់។ យិន ឈប់រៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០(សង្គមចាស់) នៅបឋមសិក្សាក្នុងភូមិ។ គាត់អាចអាន និងសរសេរអក្សរខ្មែរបានខ្លះៗ។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គ្រួសាររបស់ យិន រស់នៅភូមិចចក១ ឃុំមេបុណ្យ។ កងឈ្លបភូមិបានបែងចែកប្រជាជនជាក្រុម និងជាសហករណ៍។ គ្រួសាររបស់...
អ្នកកាត់ដើមកំប្លោកយកមកស្លក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម
ស៊ូស សម អាយុ៨២ឆ្នាំ (២០២៤) មានស្រុកកំណើតនៅភូមិអង្វះមួយរយ ឃុំអន្សោង ស្រុកកំពង់ត្របែក ខេត្តព្រៃវែង។ សព្វថ្ងៃ គាត់រស់នៅជាមួយកូនស្រី នៅភូមិពាយនាយ ឃុំក្រាំងស្វាយ ស្រុកព្រះស្ដេច ខេត្តព្រៃវែង។ សម មានស្វាមីឈ្មោះ ជា ប៊ុន និងមានកូន៤នាក់ ស្រី៣នាក់។ ឪពុករបស់សម ឈ្មោះ ស៊ូស និងម្ដាយឈ្មោះ សែត។...
លើកភ្លឺស្រែ១ថ្ងៃ ប្រវែង១៥ម៉ែត្រ
(ខេត្តព្រៃវែង) ប្រាក់ សារុន អាយុ៧៣ឆ្នាំ ជាកសិករ សព្វថ្ងៃរស់នៅជាមួយប្រពន្ធ និងចៅៗ នៅភូមិពាយនាយ ឃុំក្រាំងស្វាយ ស្រុកព្រះសេ្តច ខេត្តព្រៃវែង។ គាត់មានប្រពន្ធឈ្មោះ ឆេង សាម៉ន និងមានកូនចំនួន៥នាក់(ប្រុស៤នាក់)។ ឪពុករបស់ សារុន ឈ្មោះ ស្រី អ៊ី និងម្តាយឈ្មោះ ព្រាប សាត (អ្នកទាំងពីរបានស្លាប់)។ នៅថ្ងៃទី១៨...
រៀបការចំនួន២គូក្នុងរបបខ្មែរក្រហម
(ខេត្តព្រៃវែង) ប៊ុន រ៉ន អាយុ៧០ឆ្នាំ ជាកសិករ រស់នៅភូមិពាយនាយ ឃុំក្រាំងស្វាយ ស្រុកព្រះស្តេច ខេត្តព្រៃវែង។ រ៉ន មានប្រពន្ធឈ្មោះតាំ ផល និងមានកូនចំនួន៦នាក់ (ប្រុស៤នាក់)។ ម្តាយ ឈ្មោះ វ៉ាន់ ស្រៀង និង ឪពុកឈ្មោះរិន។ នៅឆ្នាំ១៩៧៥ របបខ្មែរក្រហមតម្រូវឲ្យ រ៉ន រស់នៅភូមិពាយនាយ។ ការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់...