(សៀមរាប) ៖ ឈឺន ហឿយ មានអាយុ៦៣ឆ្នាំ រស់នៅឯភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ហឿយ មានអាយុ១៥ឆ្នាំ និងបានធ្វើការនៅក្នុងកងទ័ពចល័ត។ ការហូបចុកវិញគឺពេលខ្លះមានអាហារ និងពេលខ្លះមិនមានអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បរិភោគនោះទេ។ នៅពេល ហឿយ ឃ្លានម្តងៗ គាត់បានយកកំពីងចេកមកបរិភោគដើម្បីបំពេញក្រពះ។ សម្រាប់ការងារពលកម្ម ហឿយ ត្រូវរែកដីដើម្បីលើកទំនប់ដែលសព្វថ្ងៃស្គាល់ថាទំនប់ក្រពើប្រាំ។ ទាហានខ្មែរក្រហមបានវាស់ដីឲ្យម្នាក់៣ម៉ែត្រ៤ជ្រុងក្នុងមួយថ្ងៃ។ បើសិនជានរណាម្នាក់មិនរែកដីអស់ នឹងមិនត្រូវបានសម្រាកនោះទេ។...

(សៀមរាប) ៖ សួន​ សិ​ មានអាយុ៦១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិតាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ សិ មានបងប្អូនទាំងអស់ប្រាំបីនាក់ ប៉ុន្ដែបួននាក់ត្រូវបានបាត់ជីវិត។​ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ សិ និងសមាជិកគ្រួសារផ្សេងទៀតបានជម្លៀសចេញទៅ តំបន់ភ្នំគូលែនព្រោះមានការទម្លាក់គ្រាប់បែកច្រើនពេក។ សិ បានរៀបរាប់ថា ប្រជាជនមួយចំនួនបានស្លាប់និងរបួសដោយសារតែរត់គេចពីគ្រាប់ផ្លោងមិនទាន់។ ​សិ ជាប្រជានជនចាស់នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់​ ត្រូវបានអង្គការចាត់ឲ្យទៅនៅក្នុងកងនារីនៅឯស្រុកដំដែក។​ ការងាររបស់ សិ...

(សៀមរាប) ៖ ពេលដែលខ្មែរក្រហម​​បានចូលមកកាន់អំណាច ឡោម លឹម មានអាយុ១៨ឆ្នាំ។​ លឹម មានភាពលំបាកខ្លាំងចាប់​តាំងពីមុនពេលខ្មែរក្រហមបានវាយចូលទីក្រុងភ្នំ​ពេញ​​ទៀត។​ ដោយសារតែមានសង្គ្រាមនៅក្នុងស្រុកជីវ​ភាព​របស់ លឹម ត្រូវទទួលរងការប៉ះទង្គិចខ្លាំង ។​ ខ្មែរក្រហមបានប្រើឲ្យលើកដីនៅក្នុងការដ្ឋានដោយធ្វើការគ្មានពេលឈប់សម្រាក។​ នៅម៉ោង៦ព្រឹក លឹម​ ចាប់ផ្ដើម​​ធ្វើការរហូតដល់ម៉ោង១១ថ្ងៃ ហើយបន្តរហូត​ទៅដល់ម៉ោង៥ល្ងាច។ ការងារលើកដី គឺខ្មែរក្រហមបានវាស់ជាម៉ែត្រ​សម្រាប់ប្រជាជនម្នាក់ៗ។ មនុស្សប្រុស និង ស្រីត្រូវរែក​ដី ធ្វើស្រែចម្ការ ធ្វើម្ហូប ដូចគ្នាទាំងអស់។...

(សៀមរាប) ៖ ស្រឹមបៀត មានអាយុ៦២ឆ្នាំ សព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ ស្រឹម បៀត មិនបានចូលរៀននោះទេ ហើយមានមុខរបរជាអ្នកធ្វើស្រែចម្ការ។ នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ស្រឹម បៀត មានម្ដាយធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ប៉ុន្តែគាត់មិនហ៊ានប្រាប់ឲ្យនរណាដឹងនោះទេ។ ម្តាយរបស់ ស្រឹម បៀត សុខចិត្តគេងឈឺនៅក្នុងផ្ទះរហូតដល់ស្លាប់។ នៅពេលនោះ ស្រឹម បៀត មិនបាននៅជាមួយម្ដាយរបស់ខ្លួននោះទេដោយសារតែគាត់នៅក្នុងជំរំកងចល័ត។...

(សៀមរាប) ៖ លុំ ឡូន មានអាយុ៦២ឆ្នាំ រស់នៅឯភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ ឡូន មានបងប្អូន៣នាក់ ប៉ុន្តែម្នាក់បានស្លាប់ដោយសារតែជំងឺ។ គាត់មានកូនទាំងអស់៥នាក់ ប៉ុន្តែជាអកុសល កូនរបស់គាត់៣នាក់ទៀតត្រូវបានស្លាប់ដោយសារមេរោគរាគរូស។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ ឡូនមានអាយុ៨ឆ្នាំ រស់នៅជាមួយម្ដាយតែមួយគត់ពីព្រោះគាត់កំព្រាឪពុក។ ឡូន ត្រូវបានចាត់ទុកជាប្រជាជនចាស់នៅពេលដែលរបបខ្មែរក្រហមបានចាប់ផ្ដើម ដោយសារតែគាត់រស់នៅក្នុងស្រុកវ៉ារិនតាំងពីកំណើត។ គាត់ចូលជាកងទ័ពចល័តនៅពេលគាត់មានអាយុត្រឹមតែ៩ឆ្នាំ។ នៅពេលថ្ងៃកុមារានិងកុមារីធ្វើការជុំគ្នា និងញុំាំអាហាររួមគ្នា។ នៅពេលធ្វើការចប់...

(សៀមរាប) ៖ យាយ​ ពេជ្យ មានអាយុ៨៣ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងឃុំកន្រ្ទាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ ​ពេជ្រ​ បានរៀបការតាំងពីមុនសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ។​ នៅក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ​ មានការទម្លាក់គ្រាប់​បែកដែលធ្វើឲ្យគាត់បាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិដូចជាកង់ និ​ង​ម៉ូតូ​។​ ខ្មែរក្រហមបានវាយចូលមកក្នុងខេត្តសៀមរាបនៅឆ្នាំ១៩៧៣។​ នៅពេលខ្មែរក្រហមបានចូលមកគ្រប់គ្រង​ភូមិ​ ពេជ្យមានអាយុ២៥ឆ្នាំ។​ គាត់ត្រូវបានជម្លៀសទៅខេត្តកំពង់ចាមវិញដោយសារតែប្តីគាត់មានតួនាទីជាអ្នកបើកឡាននិងធ្វើឡានឲ្យទាហានខ្មែរក្រហមដែលមានឋានៈខ្ពស់​។​ ​​ ពេជ្រ មានប្អូនម្នាក់ដែលជាគ្រូបង្រៀន បន្ទាប់មកប្អូនរបស់ពេជ្រត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់។​ ពេជ្រ ទទួលបានដំណឹងនេះពីអ្នកដែលបានឃើញទាហានខ្មែរក្រហមយកប្អូនគាត់ទៅសម្លាប់ផ្ទាល់។ ពេជ្រ ក៏ធ្លាប់ជួបប្រទះនឹងហេតុការណ៍ដូចជា...

(សៀមរាប) ៖ ណំ ហ៊ាប មានអាយុ៨១ឆ្នាំ រស់នៅឯភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ ហ៊ាប បានជួបប្រទះជាមួយនឹងការបាញ់ផ្លោងរវាងទាហានខ្មែរក្រហមនិងទាហានរបស់លុន នល់។​ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ខ្មែរក្រហមបានចូលមកកាន់កាប់ប្រទេសកម្ពុជា ហ៊ាប មិនត្រូវបានចាត់ទុកជាប្រជាជនថ្មីនោះទេព្រោះគាត់បានរស់នៅក្នុងស្រុកវ៉ារិនតាំងពីកំណើត ។ អង្គការតែងតែគម្រាមកំហែងដល់ប្រជាជនស្លូតត្រង់ដោយប្រើពាក្យថា៖ ជីករណ្ដៅនៅខាងមុខផ្ទះ ហើយយកទៅសម្លាប់នៅក្នុងរណ្ដៅនោះ។​ លោកសង្ឃដែលប្រកាន់ភ្ជាប់ជាមួយនឹងព្រះធម៌ត្រូវបានចាប់យកមកផ្សឹក ហើយទៅធ្វើស្រែចម្ការដូចអ្នកដទៃទៀតដែរ។​ ហ៊ាប មានតួនាទីជាអ្នកដាំបាយនៅក្នុងរោងចុងភៅរបស់អង្គការ។​...

    (សៀមរាប) ៖ យិន យូរ មានអាយុ៧២​ឆ្នាំបច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ​ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។​ នៅពេល យិន​ យូរ​ រៀនដល់ថ្នាក់ទី៩ គាត់មានអាយុ១៨ឆ្នាំ​ ខណៈពេលនោះផងដែរគាត់ក៏បានបោះបង់ចោលការសិក្សា​ ហើយទៅធ្វើស្រែចម្ការ។ នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម យិន យូរ គ្មានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។ គាត់បាននិយាយថាសម្រាប់អាហារគឺគេធ្វើបបរ​សម្រាប់មនុស្ស ​៤០នាក់ដោយដាក់អង្ករតែប្រាំកំប៉ុង ​ហើយពេលខ្លះក៏បន្ថែមដូចជាព្រលិតនិងត្រកួន។​ យិន...

(សៀមរាប) ៖ យ៉ែម ផាត មានអាយុ៦១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងឃុំកន្រ្ទាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ ផា​ត បានចូលរៀននៅក្នុងសាលាបានបីខែ បន្ទាប់មកក៏មានផ្ដួលរលំរដ្ឋាភិបាល​របស់សាធារណរដ្ឋខ្មែរ។ ក្នុងមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ផាត ដើរកាប់អុសដើម្បីឲ្យឪពុករបស់ខ្លួនកូរស្ករត្នោត។​ ពេលដែលខ្មែរក្រហមនិងទាហានរបស់សាធារណ​​​រដ្ឋ​ខ្មែរមានជម្លោះ ផាតនិងគ្រួសារបានរត់ចូលទៅនៅក្នុងព្រៃបានប្រាំថ្ងៃ គ្រួសាររបស់គាត់បានឮការកោះហៅឲ្យចេញពីព្រៃវិញ។​ បន្ទាប់ពីបានមករស់នៅក្នុងខេត្តសៀមរាបវិញបានអស់រយៈពេលប្រាំថ្ងៃ ខ្មែរក្រហមបានវាយលុកកាន់កាប់​ខេត្តសៀមរាបនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣។ របបអាហារក្នុងមួយថ្ងៃគឺមានតែបបរសរាវដូចទឹក។​ ប្រជាជនម្នាក់អាចទទួលបានបបរដែលមានកាកតែបីស្លាបព្រាប៉ុណ្ណោះ និងអាចហូបបានតែពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ។​ ផាត មានតួនាទីក្នុងការកាប់ទន្រ្ទានខេត្ត លើកទំនប់...

(សៀមរាប) ៖ ឡែម លាត មានអាយុ៧៥ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិ​តាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ លាត មានកូនទាំងអស់ប្រាំមួយនាក់ ប្រុសប្រាំនាក់ និងស្រីមួយនាក់។​ លាត បានរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០ នៅក្នុងសម័យសង្គម​រាស្រ្តនិយម។​ លាត បានសម្រចចិត្តឈប់ពីការសិក្សាដោយសារតែគាត់គ្មានសមត្ថភាពក្នុងការរកថវិកា។​លាត​បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧០។​ ខ្មែរក្រហមចាប់ផ្ដើមចូលកាន់កាប់នៅឃុំកន្រ្ទាំងក្នុងចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៣​និង១៩៧៤។​លាត មានតួនាទីជាអ្នកដឹក​ត្រីទៅដាក់នៅកងចល័ត។​ នៅពេលព្រឹក លាត ត្រូវជិះទៅឃ្លាំងដើម្បីយកត្រីទៅកងចល័ត ដោយក្នុងមួយថ្ងៃ លាតត្រូវដឹកត្រីឲ្យបានប្រាំបីគីឡូក្រាម។​ពេលដែលលាតមានតួនាទីជាអ្នកដឹកត្រី...

(សៀមរាប) ៖ ថន ណៃ មានអាយុ ៧១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងឃុំកន្រ្ទាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។​ សព្វថ្ងៃ ណៃ​ មានរបរជាកសិករធ្វើស្រែចម្ការ។​ គាត់មិនបានទទួលការសិក្សានោះទេដោយសារតែជីវភាព។​ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣ មានការ​ទម្លាក់គ្រាប់បែកជាច្រើន ប៉ុន្ដែមិនមានការប៉ះពាល់អ្វីទៅកាន់ប្រជាជនឬទ្រព្យសម្បត្តិនោះទេ។​ ចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០​និង១៩៧៥ ណៃ ត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាប្រជាជនចាស់ ហើយក៏បានរស់នៅក្នុងភូមិដដែលដោយមិនបានជម្លៀសទៅទីណានោះទេ។​ ក្នុងមួយថ្ងៃ គាត់​ត្រូវធ្វើការធ្ងន់ៗជាច្រើនដូចជាការកាប់ទន្រ្ទានខេត្តនិង​​ ការរែកដីជាដើម។​ ណៃ...

(សៀមរាប) ៖ ភាក់ រ៉ែត មានអាយុ៧១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិតាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ រ៉ែត បានចូលរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០ មុនពេលដែល រ៉ែត បានឈប់សិក្សាដោយសារភាពក្រខ្សត់។​ បន្ទាប់ពីបញ្ឈប់ការសិក្សា រ៉ែត បានមកឃ្វាលគោដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត ។​ ពេលដែលខ្មែរក្រហមបានចូលកមកាន់កាប់ខេត្តសៀម​​​រាប ទាហានមួយចំនួនបានមកសុំមាន់ និង អង្ករ។ ទាហានខ្មែរក្រហមច្រើនចេញមកយកមាន់ និងអង្ករពីប្រជា​ជននៅពេលយប់។​ប្រសិនបើប្រជាជននៅក្នុងភូមិរកមិនបានឲ្យទេ ទាហានខ្មែរក្រហមនឹងយកប្រជាជនទៅសម្លាប់។...

(សៀមរាប) ៖ គង់ ថាត​ រស់នៅឯឃុំកន្ទ្រាំង​ ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប ដែលខ្មែរក្រហមបានចូលមកកាន់កាប់ចាប់​តាំងពីឆ្នាំ១៩៧០។​ ថាត ត្រូវបានខ្មែរក្រហមចាត់ឲ្យទៅនៅក្នុងខេត្តសៀមរាបដើម្បីទៅធ្វើការនៅក្នុងក្រសួងទេស​ចរណ៍ បន្ទាប់ពីរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរបានដួលរលំ រហូត​ដល់​ឆ្នាំ១៩៧៧។​ គាត់បាននិយាយថា ក្រសួងទេស​ចរណ៍មានទីតាំងនៅកន្លែងបឹងហ្គាឡូមួយនៅខាងជើងព្រះរាជដំណាក់នៅខេត្តសៀមរាប​។ ទោះបីជាប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានផ្តាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសជាច្រើននៅជុំវិញពិភពលោក ប៉ុន្ដែក៏នៅតែមានទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសមួយចំនួនផងដែរ។​ ថា​ត​ បានរៀបរាប់ថា នៅពេលនោះមានភ្ញៀវទេស​ចរណ៍មកពីប្រទេសចិន ដែល​ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវអាកាសចូល​មកប្រទេស​កម្ពុជា។ ថាត អាចប៉ាន់ស្មានថាក្នុងមួយខែមានភ្ញៀវមកពីប្រទេសចិនយ៉ាងច្រើន៧០នាក់។ ភាគច្រើនភ្ញៀវទាំងអស់នោះមកទស្សនកិច្ចតំបន់ភូមិរបស់ប្រជាជនរស់​នៅ។​ រីឯទីកន្លែងទេស​ចរណ៍​វិញ​ត្រូវបានបិទជិតដោយហាមមិនឲ្យនរណាម្នាក់ចូលទៅក្នុងប្រាសាទ​បាន​ឡើយ។​ នៅឆ្នាំ១៩៧៧...

(សៀមរាប) ៖ ខន រូ មានអាយុ៧១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិតាត្រាវ ឃុំកន្ទ្រាំង ស្រុកប្រាសាទបាគង ខេត្តសៀមរាប។ រូបានរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០បន្ទាប់មកក៏បានបោះបង់ចោលការសិក្សានៅពេលដែលរបបសង្គមរាស្រ្តនិយមត្រូវបានធ្វើរដ្ឋប្រហារ។ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវភាពគ្រួសារ រូ ត្រូវមកធ្វើស្រែចម្ការ។ រូ បានជួបប្រទះដោយផ្ទាល់ការទម្លាក់គ្រាប់បែក។ផ្ទះសម្បែងភាគច្រើនត្រូវបានឆេះខ្ទេចដោយសារការទម្លាក់គ្រាប់បែកនេះ។ រូ ជាប្រជានជនចាស់នៅក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម ហើយត្រូវធ្វើពលកម្មដូចគ្នានឹងប្រជាជនថ្មីដែរ។ប៉ុន្តែ ប្រជាជនចាស់ និងប្រជាជនថ្មីនៅក្នុងសហករណ៍ដែល រូ បានរស់នៅនោះមានភាពខុសគ្នាបន្តិចបន្តួច។   អង្គការចែកបាយទៅឲ្យប្រជាជនចាស់ ដោយឡែកប្រជាជនថ្មីទទួលបានតែបបររាវដូចទឹកសម្លរតែប៉ុណ្ណោះ។ប្រជាជនថ្មីជាអ្នកដែលជម្លៀសពីទីក្រុងមកតែងតែមានទ្រព្យសម្បត្តិជាប់នឹងខ្លួន។ រូបាននិយាយថាប្រជាជនថ្មីបានយកខ្សែកដើម្បីយកមកប្ដូរជាមួយនឹងគល់ចេកទៅស្ងោរទុកលាយជាមួយនឹងបបរ។ រូ...

(សៀមរាប) ៖ ដឿម ដន មានអាយុ៥២ឆ្នាំ រស់នៅឯភូមិស្វាយជុំ ឃុំតាសោម ស្រុកអង្គរជុំ ខេត្តសៀមរាប។ ដន មានកូនទាំងអស់៣នាក់។ គាត់បានរៀនដល់ថ្នាក់ទី៩កាលនៅសម័យនោះ។ បន្ទាប់ពីរៀនចប់ថ្នា្កក់ទី៩ គាត់ក៏បានទៅរៀនមុខវិជ្ជាពេទ្យយោធាបន្តនិងចូលបម្រើការងារជាមួយយោធាអាមេរិកចន្លោះឆ្នាំ១៩៩១និង១៩៩៨។ ដនមានអាយុ៧ឆ្នាំនៅពេលដែលខ្មែរក្រហមបានកាន់កាប់ប្រទេសកម្ពុជា។ ដោយសារតែ ដន មានវ័យក្មេង ខ្មែរក្រហមមិនសូវប្រើឲ្យធ្វើការងារធ្ងន់នោះទេ។ ក្រៅពីរើសអាចម៍គោនិងធ្វើជី គាត់ត្រូវទៅរៀនជាមួយអង្គការ។ គាត់ត្រូវបានខ្មែរក្រហមប្រើឲ្យរើសអាចម៍គោនិងធ្វើជី។ ឪពុកម្ដាយរបស់ដឿម ដនមិនត្រូវបានជម្លៀសទៅទីណានោះទេ។ ទោះបីជាគាត់រស់នៅក្នុងភូមិតែមួយក៏ដោយ...

(សៀមរាប) ៖ ជិញ ហៀ មានអាយុ៦៣ឆ្នាំ រស់នៅភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ ហៀ ជាមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដទៃទៀត ដែលបានឆ្លងកាត់សម័យរបបសាធារណរដ្ឋខ្មែរ។ ដោយសារតែទំនាស់រវាងទាហានសាធារណរដ្ឋខ្មែរ និងទាហានខ្មែរក្រហមប្រជាជន​ជាច្រើនត្រូវបានរងរបួសពីគ្រាប់កាំភ្លើង និងគ្រាប់ប្លោង។ នៅពេលមានការប៉ះទង្គិចម្ដងៗ ហៀ ត្រូវបានបញ្ជាឲ្យ​សែង​​​អ្នករបួសដើម្បីយកមកព្យាបាល។​ បន្ទាប់ពីខ្មែរក្រហមបានកាន់កាប់ប្រទេសកម្ពុជាបានទាំងស្រុង ហៀ ត្រូវបានចាត់​ទុកជាប្រជាជនចាស់ ហើយគាត់ក៏មិនបានជម្លៀសទៅទីណាដែរ។​ នៅក្នុងរបប​នោះ ហៀ ត្រូវបានបង្ខំឲ្យរែកដីខ្លាំងពីព្រោះខ្លាចទាហានខ្មែរក្រហម​ចាប់យកទៅសម្លាប់។​​...

(សៀមរាប) ៖ លេង វន់ មានអាយុ៦៧ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងភូមិប្រាសាទ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកវ៉ារិន ខេត្តសៀមរាប។ វន់ បានចូលរៀនកាលនៅអាយុ១០ឆ្នាំ ប៉ុន្តែត្រូវបានបញ្ចប់ការសិក្សាដោយសារតែសង្គ្រាមនៅក្នុងស្រុក ចាប់តាំងពីការធ្វើរដ្ឋប្រហារនៅឆ្នាំ១៩៧០។ នៅពេលបញ្ចប់ការសិក្សា វន់ ក៏បានទៅធ្វើស្រែចម្ការវិញដើម្បីជួយសម្រួលជីវភាពឪពុកម្ដាយរបស់គាត់។ នៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៧០និង១៩៧៥ វន់ មិនសូវជាធូរធារប៉ុន្មាននោះទេ ដោយសារពេលនោះតំបន់មួយចំនួននៃខេត្តសៀមរាបត្រូវបានខ្មែរក្រហមកាន់កាប់។ នៅពេលនោះដែរប្រជាជនគឺចាប់ផ្ដើមរស់នៅក្នុងរបបថ្មីមួយដោយហូបអាហាររួមគ្នា និងធ្វើស្រែប្រមូលផលរួម។ វន់ បាននិយាយថា ពេលនោះគឺមិនសូវមានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។...