នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហមអង្គការចាត់តាំងឲ្យ ផាន ត្បាញកន្ទេលរុន។ រុន[1] (ន.) កក់មួយប្រភេទ ដើមមូល ស្លឹកធំៗ សំបកឬខ្នងមានប្រយោជន៍ប្រើការធ្វើជាខ្នួច ឬត្បាញធ្វើកន្ទេលជាដើម; រុនមាន ២ប្រភេទគឺ រុន​ទឹក ដុះ ក្នុងទីមានទឹកឬដាំលើគោកមានដីសើមក៏រស់។ រុនភ្នំ ដុះក្នុងទីក្បែរជ្រោះភ្នំ ដើមធំវែងសាច់រឹង ប្រើ​ធ្វើ​ជា​ដំបង បាន កន្ទេលរុន, ដំបងរុន; គួរដាំរុនត្រង់ខាងៗនៃស្រះ ឬត្រពាំង។ ខាងក្រោម​នេះ​ជា​សាច់​រឿង​របស់ជុំ ផាន៖ ជុំ...

ខ្ញុំឈ្មោះ សែត គុជ[1] អាយុ៦៥ឆ្នាំកើតនៅភូមិស្ពានថ្មី ឃុំកៀនជ្រៃ ប៉ុន្តែ​បានផ្លាស់​មករស់​នៅភូមិ​​ព្រៃ​គុយ ឃុំស្រក ស្រុកកំពង់​សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។   ខ្ញុំរៀបការប្រពន្ធឈ្មោះ គឹម ហាន និងមាន​កូន​ប្រុស​ស្រី​ចំនួន​៦នាក់។ ឪពុករបស់ខ្ញុំ​ មានឈ្មោះ សែត និងម្ដាយមានឈ្មោះ យ៉ាន។ ខ្ញុំគឺជា​ទី៤​ក្នុង​ចំណោម​​បង​ប្អូន​ប្រុសស្រី៤នាក់។ នៅពីក្មេងខ្ញុំមិនបានរៀនសូត្រអ្វីនោះឡើយ ពីព្រោះគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានកម្រិតជីវភាពក្រីក្រ។ បន្ទាប់​ពី​រដ្ឋ​ប្រហារលន់ នល់ កើតឡើងនៅខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០,...

ខ្ញុំឈ្មោះ យោគ ផល្លា[1] ភេទប្រុស អាយុ៧៥ឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ២០០៥ មានមុខរបរជាក្រុមប្រឹក្សាឃុំ រស់នៅភូមិខ្មែរអ៊ីស្លាម ឃុំកំពង់ត្របែក ស្រុកកំពង់ត្របែក ខេត្តព្រៃវែង។ កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំរៀនត្រឹមថ្នាក់ទី១០។ ខ្ញុំបានរៀបការនៅក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម និង មានកូនប្រុសស្រីចំនួន៥នាក់ (ស្រី២នាក់)។ នៅឆ្នាំ១៩៧០ សេនាប្រមុខ លន់ នល់ បានធ្វើរដ្ឋប្រហារទម្លាក់សម្តេច ព្រះនរោត្តមសីហនុ។ ពេលនោះ ខ្ញុំកំពុងរកស៊ីប្រកបរបរលក់សាច់គោនៅភូមិជ្រៃ...

ឈ្មោះ នូ ចាន់ដួង កើតនៅឆ្នាំ ១៩៥៦[1]។ ខ្ញុំមានស្រុកកំណើតនៅកោះត្រឡាច។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំមករស់នៅភូមិវើនសៀន ឃុំអូរស្វាយ ស្រុកបុរីអូរស្វាយសែនជ័យ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ ឪពុករបស់ខ្ញុំឈ្មោះ នូ ហើយខ្ញុំជាកូនតែម្នាក់ក្នុងគ្រួសារ។ ប្តីរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ ប្រាក់ ខុម រៀបការនៅឆ្នាំ ១៩៨០ មានកូនចំនួន៦ នាក់ (ស្រី២/ប្រុស៤)។ សម្តេចព្រះនរោត្តម សីហនុ បានបង្កើតតំបន់អូរស្វាយនេះឡើង ដើម្បីឲ្យប្រជាជនមករស់នៅហើយ...

ស្រ៊ីវ បូណា[1] ភេទ​ស្រី ​អាយុ​៦៧​ឆ្នាំ​ ជាជន​ជាតិ​ព្នង​ មាន​ទី​កន្លែង​​កំណើត​នៅ​ភូមិ​រយ៉​ ឃុំ​រយ៉ ​ស្រុក​កោះញែក​ ​ខេត្ត​មណ្ឌល​គិរី។ បច្ចុប្បន្ន​​រស់​នៅ​​ស្រុក​​ត្រពាំង​​ប្រាសាទ ខេត្ដ​ឧត្ដរមានជ័យ​។ ​បូណា​ ​បាន​​ចូល​រួម​​ចែក​​រំ​លែក​​ថា​៖ «ខ្ញុំគឺ​​ជា​​កូន​​ស្រី​​ម្នាក់​​នៃ​​គ្រួសារ​​កសិករ​​មួយ​​នៅ​​ក្នុង​​ភូមិ​​រយ៉។ ខ្ញុំ​មាន​បង​ប្អូន​ចំនួន​១៣​នាក់​។ បងប្អូនរបស់ខ្ញុំ​ចំនួន​​១០​នាក់​​ស្លាប់​បាត់​បង់​ជីវិត​អស់​ដោយ​សារ​តែ​ជំងឺ​អុត​ក្ដាម។ ​អុតក្ដាមគឺ​ជា​ជំងឺ​មួយ​ប្រភេទ​ដែល​ឆ្លង​ពីមនុស្ស​ម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតដោយ​ការប៉ះ​ពាល់​គ្នា​ ឬ​នៅជាមួយ​​​គ្នា។ ប្រសិនបើ​​នរណា​​ស្លាប់​ដោយ​សារ​ជំងឺ​នេះ​គឺ​ត្រូវ​ដុត​ចោល​តែ​ម្ដង។ ​នៅ​​ឆ្នាំ​​១៩៧០​ ​ខ្ញុំ​​បាន​​រៀន​​ត្រឹម​​ថ្នាក់​​ទី​​១០​​ពី​​សង្គម​ហើយបាន​ឈប់រៀន​នៅ​​ពេល​​​ លន់ នល់​ បាន​ធ្វើ​​​រដ្ឋ​​ប្រហារ​​ទម្លាក់​​សម្តេច​​ព្រះ​​នរោត្តម​​ សីហនុ...

ខ្ញុំឈ្មោះ មូល សារ៉ាយ[1] កើតនៅឆ្នាំ១៩៥៨ នៅភូមិពពេល ឃុំអំពិល ស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង។ កាលពីកុមារ ខ្ញុំបានចូលរៀនថ្នាក់ទី១២ពីសង្គមចាស់ ស្មើនឹងថ្នាក់ទី១នៅពេលបច្ចុប្បន្ន នៅសាលា ក្នុងភូមិ។ ខ្ញុំរៀនពីរពេល គឺពេលព្រឹក និងពេលរសៀល។ ខ្ញុំនៅចាំថា ក្នុងថ្នាក់រៀនមានមុខវិជ្ជាកីឡាដូចជាឡើងតោងខ្សែពួរ ហើយប្រសិនបើសិស្សឡើងលឿន និងទទួលបានពិន្ទុច្រើន។ ខ្ញុំអាចតោងខ្សែពួរឡើងបានលឿនដូចសិស្សប្រុសៗដែរ ព្រោះខ្ញុំធ្លាប់ឡើងបេះផ្លែដូង និងផ្លែស្លាឱ្យយាយរបស់ខ្ញុំក្នុងមួយដើមទទួលបានលុយមួយរៀលដើម្បីទិញទឹកកកឈូសហូបពេលទៅរៀន។ គ្រូបង្រៀននៅសម័យនោះគឺកាចខ្លាំងណាស់ ដូចជាគ្រូយ៉ាន់​...

ខ្ញុំឈ្មោះ តែម ខុម[1] អាយុ៦៧ឆ្នាំ មានទីកន្លែងកំណើត និងទីលំនៅបច្ចុប្បន្ន នៅភូមិល្ពាក ឃុំស្រក ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ ឪពុករបស់ខ្ញុំមានឈ្មោះ តែម និងម្ដាយមានឈ្មោះ មិត។ ខ្ញុំគឺជាកូនទី៣ ក្នុងចំណោមបងប្អូន​ប្រុស​ស្រី​ចំនួន​៤​នាក់។ នៅវ័យកុមារ​ ខ្ញុំរៀនសូត្របានត្រឹមថ្នាក់ទី៩ (សង្គមចាស់) នៅសាលាបឋមសិក្សាល្ពាក។ ខ្ញុំរៀបការប្រពន្ធឈ្មោះ ហុង ស៊ីថន និងមានកូន ប្រុស...

ហង់ ខែម[1] អាយុ៦៨ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបានយ ឃុំអង្កាញ់ ស្រុកព្រៃកប្បាស់ ខេត្តតាកែវ។ ខែម កើតនៅក្នុងគ្រួសារមួយដែលមានជីវភាពធូរធារ និងមានអាហារហូបគ្រប់គ្រាន់។ ចូលដល់សម័យ លន់ នល់ គ្រួសាររបស់ខែម ប្រឈមមុខជាមួយការគំរាមកំហែង, ប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិ និងវាយដំពីសំណាក់ទាហានវៀតណាម។ នៅពេលដែលទាហានវៀតណាមចុះមកម្ដងៗ ខែម និងនារីក្រមុំផ្សេងទៀត ត្រូវលាក់ខ្លួន ពួននៅទីកន្លែងផ្សេងៗ ដើម្បីកុំឲ្យត្រូវធ្វើបាប។ ក្រោយមក ខែម...

ខ្ញុំឈ្មោះ ផូ សុផាត អាយុ ៥៥ ឆ្នាំ ។ បច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំរស់នៅភូមិបាក់នឹម ឃុំច្រេស ស្រុកជុំគិរី ខេត្តកំពត។ ជីវិតរបស់ខ្ញុំក្នុងរបបខ្មែរក្រហម គឺពោរពេញដោយការលំបាក និងការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនដែលឪពុកម្តាយខំរកពីមុខ និងជាបទពិសោធន៍មិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងជីវិត។ នៅពេលខ្មែរក្រហមបានចូលមកដល់ភូមិស្រុក ខ្ញុំត្រូវបានខ្មែរក្រហមជម្លៀសចេញពីទីលំនៅ និងទៅធ្វើការងារតាមតំបន់ដាច់ស្រយាលផ្សេងៗ។ ខ្ញុំត្រូវបានបំបែកចេញពីគ្រួសារ ដោយខ្មែរក្រហមឲ្យទៅរស់នៅក្នុងកងកុមារ។ នៅទីនោះ ខ្ញុំត្រូវធ្វើការដែលលើសនឹងសមត្ថភាពរបស់កុមារ ដូចជាការកាប់ស្លឹកទន្រ្ទានខែត្រ និងរើសអាចម៍គោស្ងួត...

នៅចុងឆ្នាំ១៩៧៦ ណម ត្រូវបានមេកងបញ្ចូនចេញពីឃុំព្រះនេត្រព្រះ ស្រុកព្រះនេត្រព្រះ ឲ្យទៅឃុំប៉ោយចារ ស្រុកភ្នំស្រុក ដើម្បីលើកទនប់អាងត្រពាំងថ្ម។ បន្ទាប់មក ណម ត្រូវបាន តា ស្មិន ប្រធានសហករណ៍ជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជាប្រធានក្រុមកងចល័តតំបន់៥ ធ្វើការងារលើកទំនប់អាងត្រពាំងថ្ម និងធ្វើស្រែចល័តក្នុងស្រុកព្រះនេត្រព្រះ និងស្រុកភ្នំស្រុក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ឈ្មោះ ធីម ណម[1] ភេទស្រី អាយុ៧១ឆ្នាំ មានមុខរបរធ្វើស្រែ និងរបរចាប់ចាប។ ណម...

នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម មានសំណួរជាច្រើនដែលបានចោទសួរគ្នាទៅវិញទៅមកថា តើ ប៉ុល ពត គឺជានរណា? ក្នុងបទសម្ភាសរបស់ កង ឌឿន[1] បានបញ្ជាក់ថាគាត់មិនដែលបានស្គាល់មុខរបស់អ្នកដឹកនាំរបស់របបខ្មែរក្រហមឡើយ តើនរណាគឺជា ប៉ុល ពត? ជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរបបនោះ ប៉ុល ពត[2] មានតួនាទីជាលេខាបក្សកុម្មុយនីស្តកម្ពុជា ប៉ុន្តែ ឌឿន មិនដែលបានស្គាល់ថា ប៉ុល ពត គឺមានមុខមាត់បែបណានោះទេ បានឮត្រឹមតែឈ្មោះ។ ប៉ុល...

«មានតែយើងជាកូនចៅកសិករក្រីក្រទេ ទើបធ្វើពេទ្យបម្រើប្រជាជនក្រីក្របានល្អ។ ដូច្នេះសមមិត្តត្រូវខំជម្នះគ្រប់ឧបសគ្គ ពុះពាររៀនសូត្រវិជ្ជាពេទ្យនេះឱ្យបានល្អ»[1]។  ឃ្លានេះជាសំដីរបស់សមមិត្តលេខាសាខាបក្សក្នុងមន្ទីរសង្គមកិច្ច បានលើកមកនិយាយដើម្បីពន្យល់ទៅដល់សមមិត្តវ៉ន។ សមមិត្តវ៉ន គឺជាគ្រូពេទ្យបដិវត្តន៍មួយរូប ដែលមានតែចំណេះដឹងបន្ដិចបន្តួច ហើយមន្ទីរសង្គមកិច្ចបានលើកទឹកចិត្តឱ្យខិតខំប្រឹងរៀនសូត្រពីជំនាញជាពេទ្យថែទាំអ្នកជំងឺ។ សមមិត្តវ៉ន កើតចេញពីគ្រួសារកសិករក្រីក្រ នៅខេត្តព្រះវិហារ ដែលបានអំណររីករាយចំពោះអង្គការបដិវត្តន៍នៅពេលដែលអង្គការទទួលបានជ័យជម្នះ និងចូលរំដោះកាន់ក្ដាប់តំបន់ព្រះវិហារ។  អង្គការបានលើកសរសើរអំពីវីរភាពបដិវត្តន៍របស់សមមិត្តវ៉ន ដែលជាប្រជាជនក្រីក្រ បានលះបង់បម្រើអង្គការទាំងថ្ងៃទាំងយប់ក្នុងនាមជាពេទ្យបដិវត្តន៍។ យោងទៅតាមឯកសារចម្លើយសារភាព និងបទសម្ភាសន៍ទៅលើអតីតកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម និងជាអ្នករស់រានមានជីវិតពីរបបខ្មែរក្រហម ដែលធ្លាប់ធ្វើការក្នុងមន្ទីរសង្គមកិច្ចមានឈ្មោះដូចជា៖ យន់ អាត[2], ឆេង...

ខ្ញុំឈ្មោះ យ៉េង យឿន[1] អាយុ២៦ឆ្នាំគិតត្រឹមឆ្នាំ១៩៧៧ មិនទាន់មានគ្រួសារទេ មានទីកន្លែងកំណើតនៅភូមិតាគាត់ ឃុំជៃធំ ស្រុកខ្សាច់កណ្ដាល តំបន់២២ ភូមិភាគបូព៌ា(២០៣)។ ឪពុកខ្ញុំ ឈ្មោះ ប៉ុន យ៉េង និង ម្ដាយ ឈ្មោះ សោម ខាន់ អ្នកទាំងពីរបានស្លាប់។ ខ្ញុំមានបងប្អូនចំនួន៤នាក់ គឺប្រុស៣នាក់ និងស្រីម្នាក់។ នៅក្នុងចំណោមបងប្អូន៤នាក់ ចូលបដិវត្តន៍ចំនួន២នាក់...

សៃ ខាំ​អាន[1]​ ភេទ​ប្រុស អាយុ៦៧​ឆ្នាំ​​ ជន​ជាតិឡាវ​​ មាន​ទី​កន្លែងកំណើត​នៅ​ភូមិ​កោះ​រំ​យើល​ ឃុំ​ណង​ឃី​លឹក​​ ស្រុក​កោះ​ញែក​ ខេត្ត​មណ្ឌល​គិរី​។ អាន​ បច្ចុប្បន្ន​រស់នៅ​ភូមិ​ថ្នល់​កែង​ ឃុំ​ផ្អាវ​ ស្រុក​ត្រពាំង​ប្រាសាទ​ ​ ខេត្ត​ឧត្ត​រ​មានជ័យ​។ អាន​ បាន​និយាយរៀប​រាប់​ពី​រឿង​រ៉ាវ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ឆ្លង​កាត់​ក្នុង​សម័យ​ខ្មែរ​ក្រហម​​ថា​​៖ «កាល​ពី​កុមារ​ភាព​ ​​ខ្ញុំ​រៀន​បាន​ត្រឹម​ថ្នាក់​ទី​៩ពី​សង្គម​។ ដូច្នេះ​​​ខ្ញុំ​​អាច​សរសេរ និង​អា​ន​អក្សរ​។​​​ នៅ​ជំនាន់​នោះ​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​មាន​ជីវភាព​ក្រី​ក្រ​ ដែល​ប្រកប​របរ​ធ្វើ​ស្រែ​ចម្ការ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​។ ក្រុម​គ្រួសារខ្ញុំ​គ្មាន​​​អ្នក​ណា​ម្នាក់​​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្នុង​​​រដ្ឋា​ភិបាល​ឡើយ​។​ ​​​​​​ខ្ញុំ​មាន​បង​ប្អូន​បង្កើត​ចំនួន​៤នាក់​...

ស្រី​ សុខ​[1] ភេទ​ប្រុស​ អាយុ៧១ឆ្នាំ​​ មាន​ទី​កន្លែង​កំណើត​រស់​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​លើក​ដែក​​ ស្រុកកោះ​ធំ​ ខេត្ត​កណ្ដាល​​។ សុខ​ បច្ចុប្បន្ន​​រស់​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ទួល​សាលា​ ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​​ស្រុក​អន្លង់​វែង​។ សុខ បាន​និយាយ​រៀប​រាប់​ពី​ប្រវត្តិ​ការត​ស៊ូ និង​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​ខ្លួន​​នៅ​ក្នុង​របប​ខ្មែរ​ក្រហម​​ដូច​ខាង​ក្រោម​​​៖​ «កាល​ពី​កុមារ​ភាព​ ខ្ញុំ​រស់​នៅក្នុង​គ្រួសារ​មួយ​ដែល​មាន​ជីវភាព​មធ្យម​។ គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ ប្រកប​មុខ​របប​ធ្វើ​ស្រែ​ចម្ការ​ និង​នេសាទ​ត្រី​​សម្រាប់​ទ្រទ្រង់​ជីវ​ភាព​រស់​នៅ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​។ នៅ​មុន​ឆ្នាំ​១៩៧០​ ប្រជាជន​រស់​នៅក្នុង​ស្រុក​កោះ​ធំ​​​ភាគ​ច្រើន​ប្រកប​មុខ​​របរ​នេសាទ​ត្រី​។ នៅ​ជំនាន់​នោះ​ការ​ហូប​ចុក​របស់​ប្រជាជន​សម្បូរ​សប្បាយ​ណាស់​មិន​មាន​ការ​ខ្វះ​ខាត​អ្វី​នោះ​ទេ​។​ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ ខ្ញុំ​រួម​ទាំង​ក្មេងៗ​​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​តែង​តែ​នាំ​គ្នា​ទៅ​នេសាទ​ត្រី​នៅ​ស្រុក​កោះ​ធំ​។​ នៅ​ទី​នោះ​សម្បូរ​ត្រី​តូច​ត្រី​ធំ​ណាស់​សូម្បី​តែ​ខ្ញុំ​ចែវ​ទូក​ក៏​ប៉ះ​​ត្រី​ដែរ​។ ថ្ងៃ​មួយ​នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​...

ខ្ញុំឈ្មោះ ភួង ស្រឿន[1] អាយុ ៦៧ឆ្នាំ និងមានទីកន្លែងកំណើតនៅក្នុងភូមិព្រែកគុយ ឃុំស្រក ស្រុកកំពង់សៀម ខេត្តកំពង់ចាម។ ខ្ញុំមានឪពុក ឈ្មោះ ភួង បានស្លាប់ដោយសារជំងឺ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧៣ និងមានម្តាយឈ្មោះ យឹម  បានសម្លាប់ ក្រោយសម័យខ្មែរក្រហម ដោយសារតែជំងឺ។ ខ្ញុំ មានបងប្អូន ចំនួន៤បងស្រីទី១ ភួង យឿន (ស្លាប់)...

យុទ្ធជនកងតូចទី២ វរសេនាតូច២៣៤ វរសេនាធំ១៥២ ភូមិភាគបូព៌ា បានសារភាពថាខ្លួន ចូលជា កម្លាំង សេ.អ៊ី. អា នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៧៦។ បន្ទាប់ពីក្លាយជា កម្លាំង សេ.អ៊ី.អា គាត់បានបំផ្លាញសម្ភារនៅអង្គភាពទ័ព និងសម្ភារសម្រាប់ធ្វើស្រែចម្ការ អស់ជាច្រើនដោយមានបំណងផ្តួលរំលំរបបខ្មែរក្រហម។ ខាងក្រោមនេះគឺជាចម្លើយសារភាពលេខJ00832 ដែលបានតម្កល់នៅមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា​៖ យូរ សារ៉េត[1] ភេទប្រុស អាយុ៣១ឆ្នាំ (ឆ្នាំ១៩៧៧) មានស្រុកកំណើត...

ខ្ញុំឈ្មោះ ថ្លាង ហេវ[1] ភេទស្រី អាយុ៨០ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបឹងម្កាក់​ ឃុំត្រាំកក់ ស្រុកត្រាំកក់ ខេត្តតាកែវ។ ខ្ញុំមានឪពុកឈ្មោះ តា​ឡូយ និងម្ដាយឈ្មោះ យាយអូន (ស្លាប់ទាំងពីរ)។ ខ្ញុំមានបងប្អូនបង្កើតចំនួន៧នាក់ ប្រុសចំនួន២នាក់ និងស្រី​ចំនួន៥នាក់។ បច្ចុប្បន្ន នៅមានជីវិតចំនួន៤នាក់រួមទាំងខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានប្ដី ឈ្មោះ សុត សឹង ​​មាន​កូនចំនួន៨នាក់ ប្រុសចំនួន៣នាក់...

នៅឆ្នាំ១៩៧៧ ខ្ញុំបានជួបជាមួយឪអាយ៉េ(ជនជាតិអាមេរិក) នៅមន្ទីរសន្តិសុខចម្ការកាហ្វេ ប្រហែល១០០ម៉ែត្រ កំពុងដើរតាមផ្លូវ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបាននិយាយជាមួយទេ ប្រឹងលើកដែកដាក់ឲ្យពេញរទេះប្រញាប់ត្រឡប់ទៅវិញ។ តាមខ្ញុំដឹងពីអ្នកយាមមន្ទីរសន្តិសុខចម្ការកាហ្វេ ឈ្មោះ ស៊ន ប្រាប់ថា ឪអាយ៉េ អត់បានជម្លៀសទៅណាទេ គឺនៅក្នុងមន្ទីរសន្តិសុខសម្ការកាហ្វេ។ ក្រោយមកទៀត ខ្ញុំលែងទទួលបានដំណឹងពីឈ្មោះ ឪអាយ៉េ (ជនជាតិអាមេរិក)។ ឈ្មោះ តូនី ម៉ាត់[1] ភេទប្រុស អាយុ ៧២ឆ្នាំ (ជនជាតិចាម)...

ប្រភពរូបថត៖ ហ្គូណា ប៊ឺកស្ត្រម (ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៧៨)/បណ្ណសារមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជានៅឆ្នាំ១៩៧៥ ផន ត្រូវបានផ្លាស់ចេញពីកំបូលបញ្ជូន​ឲ្យទៅធ្វើកងទ័ពជើងទឹកនៅក្រុងព្រះសីហនុ ដើម្បីឲ្យទៅជួយការពារដែនសមុទ្ទ និងការពារនៅលើកោះពូលូវៃ។ ផន បាននិយាយរៀបរាប់ពីរឿងរ៉ាវដូចខាងក្រោម៖ អ៊ីង ផន[1] ភេទប្រុស អាយុ៧៦ឆ្នាំ​ ស​ព្វថ្ងៃប្រកបរបរធ្វើស្រែចម្ការ។  ផន មានស្រុកកំណើតនៅភូមិខ្នាចចោរ ឃុំគុស ស្រុកត្រាំកក់ ខេត្តតាកែវ។ បច្ចុប្បន្នរស់នៅភូមិត្រពាំងប្រាសាទ ឃុំត្រពាំងប្រាសាទ ស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្តឧត្ដរមានជ័យ។ ...